Gerald Ford, Nach Maireann

Fuair iar-uachtarán Ford bás inné. Ar dheis Dé go raibh sé. An t-aon uachtarán ceaptha a bhí ann riamh ab ea é. Ball den choimisiún a rinne iniuchadh ar fheallmharú Kennedy ab ea é, freisin (an Warren Commission). Tá amhras ann fós faoin gcoimisiún sin, agus a bhfuair siad. Thug sé maithiúnas agus pardún do Nixon, a cheap é mar leas-uachtarán tar éis imeacht Spiro Agnew, agus a d'éirigh as a phost ina dhiaidh sin. Ní raibh gach éinne sásta leis sin ach oiread. Ní raibh Ford go dona mar uachtarán. Ach ní raibh an tír sásta uachtarán nár roghnaigh siad féin a bheith ann, is dócha. Fuaireamar Carter ina dhiaidh. Bhí taitneamh ní b'fhearr ar Ford mar gheall ar an gcodarsnacht sin. Agus bhí Ford go breá (ciúin) mar iar-uachatarán - agus an codarsnacht fós ann.

Fuair James Brown bás an tseachtain seo, freisin. Ní fheadar an fear maith a bhí ann, ach rinne sé ceol breá, agus thug sé misneach dá chine, agus rudaí an-mhaithe sin. Go ndéana Dia trócaire ar a anam.

Fuair máithreacha agus aithreacha daoine eile bás an tseachtain seo. Dúluachair an gheimhridh atá ann, b'fhéidir? Mo chomhbhrón le Conn Ó Muineacháin agus le Deirdre Ní Fhaoláin, a chail a máithreacha. Ar dheis Dé go raibh siad.

Beannachtaí na Nollag

Guím rath agus beannacht ar gach duine ag a bhfuil dea-thoil, go háirithe san am seo bliana. Tugann Dia dóchas dúinn.

Tá trí nithe ann atá buan, más ea,
creideamh dóchas agus grá, ach is é an grá an ní is mó orthusan (Corantaigh I, 13:13).

Cé gur mó é tábhacht an ghrá, tá a dtábhacht féin ag an dá cheann eile. Tá fíor-ghá leo go léir.

Seo comhartha dóchais, nach mbaineann leis an gCríostaíocht, go díreach.

Grásta chugaibh, agus síocháin ón té atá, a bhí, agus atá le teacht, agus ó na seacht spiorad os comhair a ríchathaoireach agus ó Íosa Críost an finné dílis, an chéadghin ó mhairbh, rialtóir ríthe an domhain. Don té a bheir grá dúinn, agus a scaoil sinn ónár gcionta trína fhuil féin, agus a rinne ríocht agus sagairt dá Dhia agus dá athair dínn, don té sin go raibh glóir agus cumhacht ar feadh na síoraíochta. Amen. (Apacailipsis Eoin, 1:4-6)

Fadhb na hIaráice

Cad tá le déanamh san Iaráic? Tá a fhios ag gach éinne, nach bhfuil an dualgas air an fhadhb seo a réiteach, de réir dealraimh. Iadsan nach mbíonn ag súil go dteipeann orainn, sin a rá. Sea, ní mór dúinn níos mó saighdiúirí a sheoladh ann. Agus ní mór dúinn na saighdiúirí a thabhairt abhaile. Ní mór dúinn ionsaitheoirí ó na tíortha maguard a stadadh, agus ní mór dúinn caint leo mar chuiditheoirí. Thug Grúpa Staidéir na hIaráice (The Iraq Surrender Group) 79 moladh don uachtarán - roinnt díobh a thagann salach ar a chéile - agus dúradh leis a rogha díobh a dhéanamh. Sin plean. Ní raibh an móramh ar an gcomisiúin sin cáilithe chun treoir mhíleata a thabhairt d'éinne.

Ag tús bliana, beidh níos mó cumhachta ag an eite chlé sa rialtas. Níl siad ar aon intinn faoin gcogadh. Tá roinnt díobh ann agus galar intinne frith-Bush (Bush Derangement Syndrome) orthu, agus ba mhaith lena leithéid a gceann a shá sa talamh, na trúpaí a bhaint den Iaráic, agus síochán ar talamh a chumadh ar fud an domhain - beidh sí ann cionn is gur mhaith leo é. Ó, agus Bush is a chairde a chúiseamh mar choirpigh. Buíochas le Dia, is mionlach fós iadsan. Beidh comhairle an-thorthúil ón ndream nua seo, cinnte.

Is é an tUachtarán príomh-cheannaire an airm é. Agus tá a fhios aige, agus ag na daoine atá i dtreis san Iaráic, nach bhfuil réiteach simplí ann. Tá a fhios ag na daoine atá ann gur fiú an troid seo, freisin, agus go bhfuil dul chun cinn ann, d'ainneoin an fhoréigin.

Tá réiteach simplí ag gach éinne, dar leo, ach amháin na daoine a thuigeann an cás. Tá gá le hathruithe, agus tá mórán le déanamh, gan amhras. Ní raibh gach rud mícheart a rinneadh, agus ní raibh gach rud foirfe. Sin an cogadh. Sin mar a bhíonn. Is deacair a bheith foighneach. Ach bíonn na sceimhlitheoirí foighneach, go háirithe nuair a bhíonn an eite chlé ag soláthar dóchais dóibh i gcónaí. Bíodh ciall againn.

Slán le Donald Rumsfeld

Is breá le daoine maslaí a thabhairt don Rúnaí Cosanta Rumsfeld. Fear tábhachtach in reachtas Bush ab ea é. Más fuath leat Bush, is fuath leat Rumsfeld. Ach tugtar beag beann do lucht an fhuatha. Creideann beagnach gach duine go bhfuil siad níos cliste agus níos tuisceanaí ná Rumsfeld maidir leis an Iaráic. Ní lia duine ná tuairim. Is beag duine atá in ann an jab a rinne Rumsfeld a dhéanamh. Ba chóir meas a thabhairt dó.

Rinne Rumsfead obair mhaith. An ndearna sé jab foirfe? Ní dhearna - agus ní dhéanfaidh aon duine eile sin, ach oiread. An bhfuil sé ciontach as coireanna? Níl, ná baol air. Tá an feachtas míleata i gcoinne na sceimhlitheoirí seo an-chonspóideach, agus is mó aineolas atá ann. Má fhéachtar ar na rudaí a dúirt agus a rinne Rumsfeld, feictear fear tuisceanach ag déanamh jab an-deacair. Feictear tírghráthóir a rinne seirbhís dílis dá thír, agus a rinne i bhfad níos mó ná sin. Is iomaí rud tábhachtach a rinne sé sa seirbhís poiblí, agus freisin san earnáil gnó.

D'fhág sé slán ag an arm inné. Go raibh maith agat, a Dhónail Chóir. Ná héist leis na hamadáin. Táimid bródúil asat. Agus aontaímid leat nuair a deir tú

“Every day, in one way or another, I have seen the strength of the men and women in uniform and the dedication of the many thousands who serve here -- military and civilian -- who do their jobs, knowing that theirs is the essential business of protecting a nation (and) a people,” he said. “You do so knowing that you contribute directly to the safety of millions of people: people you will never meet, whose names you will never know.

“I leave this office proud to have served with you,” he said, “(and) proud of what this great institution has achieved,” during what he called one of the most challenging periods in DoD’s 59-year history.

Maith thú. Guímis gach rath ar do chomharba, agus beannacht Dé ar Stáit Aontaithe Mheiriceá.

Ba Rumsfeld an duine ba fhaide ann i measc airí rialtais G. W. Bush, agus duine de na rúnaí stáit ba fhaide sa phost.

The election has changed many things in Washington, but it has not changed my fundamental responsibility, and that is to protect the American people from attack. As the Commander-in-Chief, I take these responsibilities seriously. And so does the man who served this nation honorably for almost six years as our Secretary of Defense, Donald Rumsfeld. Now, after a series of thoughtful conversations, Secretary Rumsfeld and I agreed that the timing is right for new leadership at the Pentagon. Our military has experienced an enormous amount of change and reform during the last five years while fighting the war on terror, one of the most consequential wars in our nation's history. Don Rumsfeld has been a superb leader during a time of change. Yet he also appreciates the value of bringing in a fresh perspective during a critical period in this war. Don Rumsfeld is a patriot who served our country with honor and distinction. He's a trusted advisor and a friend, and I'm deeply grateful to his service to our country. - George W. Bush

Jeane Kirkpatrick, ar dheis Dé go raibh sí

Tá blianta fada thart ón uair go raibh Jeane Kirkpatrick ina duine mór le rá. Bhí sise ina hionadaí do na Náisiúin Aontaithe faoi Ronald Reagan. Fuair sí bás an tseachtain seo.

Seo rudaí a dúirt sí in 1984. Tá siad níos oiriúnaí inniu ná mar a bhí siad ansin, b'fhéidir. Níl na Sóivéidí ann níos mó, ach tá na sceimhlitheoirí Muslamacha ann ina n-ionad. "It wasn't malaise we suffered from; it was Jimmy Carter - and Walter Mondale."

Bhí Carter ag déanamh dochar ansin, agus tá fós. Dar liom, b'eiseann an t-uachtarán ba mheasa againn riamh. Agus níl amhras ar bith orm gurb é an t-iaruachtarán is measa dá raibh againn riamh. Féach a leabhar nua frith-Iosraelach, má tá sampla de dhíth.

"...they always blame America first. The American people know better. "

Beannacht Dé ar a hanam. Go dtuga Dia a leithéid dúinn arís.

Smaoineamh Fonnmhar

Bhuel, bhí an bua ag an bpáirtí frith-Bhush. Agus an fáth? Tá na meáin ag obair go dian i gcoinne Bush le blianta. Tá daoine mí-shásta go bhfuilimid san Iaráic. Creideann mórán daoine, mar gheall ar na meáin, nach bhfuil aon mhaith ann bheith san Iaráic, gur cúis caillte é. Agus is é Bush an Fear Dubh é, agus na diabhail eile ar a fhoireann. Mar sin, chaith móramh na ndaoine vóta i gcoinne Bush agus i gcoinne an chogaidh.

Ach cad a tharlóidh anois? Níl plean ar bith ag an bpáirtí Daonlathach. Tá roinnt díobh ag rá go mba chóir dúinn cúlú ón Iaráic, agus deireadh a dhéanamh den chogadh seo. Ach má dhéantar amhlaidh, beidh cogadh i bhfad ní ba mheasa ann. Beidh bua (eile) ag na sceimhlitheoirí. Tabharfar teachtaireacht don saol mór nach fiú dada cabhair nó fiú focal na Stáit Aontaithe. Tabharfar misneach nua do naimhde na tíre – naimhde na sibhialtachta, sin a rá. Tugadh inspioráid nua dóibh leis an toghchán seo. Is fuath leo Meiriceá, agus níos mó ná sin, is fuath leo Bush. Aon rud a dhéanann Bush níos laige, agus mar sin Meiriceá níos laige, is breá leo sin. Faraor, is amhlaidh le roinnt mhór daoine sa tír seo, freisin.

‘Sé an fáth go bhfuil na sceimhlitheoirí ag troid san Iaráic ná go bhfuil siad ag fanacht le drochmhisneach i Meiriceá, le easpa thola pobal Mheiriceá. Ní bheidh an bua acu go gcaillfidh Meiriceá a toil. Tá sé ag éirí leo, mar sin. Tá siad ag súil le bua eile ag na Daonlathaigh in 2008, agus uachtarán lag ag Meiriceá. Creideann mórán daoine go mbeidh deireadh le cogadh agus sceimhlitheoireacht nuair a bheidh deireadh le Bush. Malairt na fírinne, faraor. Níl ann ach smaointe fonnmhara.

Is léir nach bhfuil gach rud i gceart san Iaráic. Ach cogar – bíonn sé i bhfad níos deacra rud a thógáil ná rud a scriosadh. Dá mbeimis go léir ag seasamh le chéile ar son muintir na hIaráice. Ach bíonn an iliomad de ‘shíochánaithe’ ag seasamh le lucht an fhoréigin i gcónaí.

Is léir nach fiú faic focal na Náisiúin Aontaithe, ná aon bhagairt ón ‘gCumann Idirnáisiúnta’. Má imíonn na comhghuaillithe an Iaráic gan an jab a chríochnú, ní chreidfí focal Mheiriceá ach oiread. Bheadh sé ina fhógra dár naimhde – táimid lag, déan ionsaí orainn – ní dhéanfaimid aon rud ach géilleadh. Is léir nach bhfuil aon imní ag an Iaráin roimh an domhain, ná an Chóiré Thuaidh. Ní mór dúinn go léir bheith dáiríre. Ní mór don saol bagairtí inchreidte a dhéanamh – nó gan bagairtí a dhéanamh riamh arís. Mura bhfuil an cumhacht ag na tíortha daonlathacha, beidh sé ag tíortha éigin – Moslamaigh faisisteacha nó Cumannaithe, nó deachtóirí éigin. Ní sárófar an seanfhocal – níl saoirse saor.

Dála an scéil, a fhríth-Bhuisithe – thosaigh Saddam an cogadh seo, agus rinne na Náisiúin Aontaithe (Naofa) dlisteanach os comhair an tsaoil é. Mura bhfuil sibh sásta bagairtí a thacú le fórsa, ná déanaigí iad. Ní chreideann an móramh sa Mheánoirthear go bhfuilimid i ndáiríre – agus tá cúiseanna ann. Tá súil agam fós nach bhfuil an ceart acu.

Dar ndóigh, bhí cúiseanna eile ann a thug an bua don pháirtí daonlathach. Ní raibh coimeádaigh an-sásta le rudaí rinne (agus nach ndearna) Bush agus na Poblachtánaigh sa bhaile. Caitheann siad airgead mar mhairnéalach ólta, agus tá an iomarca díobh ar son teorainneacha oscailte, mar shampla. Ach má ba theachtaireacht dóibh an cailliúint seo, tá súil agam gur fiú é. Ní bheidh aon fheabhas ann do cheann ar bith de na rudaí seo faoi mhóramh na nDaonlathach.

Cibé ar bith, níl aon rud le déanamh againne, na coimeádaithe, ach seasamh i gcoinne na drochrudaí a dhéanfar sa rialtas, agus obair ar son rudaí níos fearr sa todhchaí. Bhí dáil daonlathach ann nuair a bhí Reagan ina uachtarán. Is féidir rudaí maithe a dhéanamh fós. Agus nuair a fheiceann pobal Mheiriceá obair na nDaonlathach, b’fhéidir nach mbeidh siad chomh mór leo an chéad uair eile. Agus bíonn clog briste ceart dhá uair an uile lá. Tá seans ann go ndéanfaí siad cúpla rud maith de thaisme. Seans beag, ach seans. Ní raibh Clinton mícheart i gcónaí, pé iarracht a rinne sé. Is dócha go ndearna fiú Jimmy Carter rud maith uair amháin – cé nach cuimhin liom é.

An Iaráic – saoi atá ina chónaí ansin. Tuigeann sé go maith a bhfuil ar siúl.

Daoradh Saddam – an gcreidfeá? Tá daoine sona sásta leis ansin!

An Fáth Go bhFuil Sé Tábhachtach

Cén fáth nach cuma meon na meán? Tá tábhacht ag focail, mar atá. Braitheann cúrsaí tábhachtacha an tsaoil ar an tacaíocht a thugtar do thaobh amháin nó thaobh eile.

Bítear ag comparáid an Iaráic agus Vítneam go minic. Níl mórán cosúlachta ann, ach amháin gur bhuaigh na cumannaigh an cogadh sin sna meáin, go háirithe sna meáin Mheiriceáncha teilifíse. Seo alt ar an ábhar sin.

Tá bolscaireacht an-tábhachtach. Féach an dochar a dhéantar le pé drochrud a tharlaíonn, mar Abu Graib agus na páistí le diúracáin in Iosrael. Rudaí as an ord, gan tacaíocht óna rialtais, ach an-úsáideach dár naimhde, agus faraor, níl aon teorainn le suim na meán iontu. Tharla a leithéid in Vítneam, dar ndóigh.
Seo scéal suimiúil faoin ngrianghraf is cáiliúla ón gcogadh sin, agus an dochar a rinne sé.

Is mór an trua go mbíonn na meáin ag tábhairt tacaíochta dár naimhde, mar a rinne siad sna seascaidí is na seachtóidí. Chonaic mé clár faoi na Marines a d'ardaigh breatach Mheiriceá ar Iwo Jima aréir, agus bhí cuid de fhógra a rinne Jimmy Cagney ann mar chuid de, agus bhí sé ag áiteamh ar dhaoine war bonds a cheannach. Rinne gach réalt a leithéid san aois sin. Cá bhfuil siad anois?

Uaireanta, déanann an freasúra polaitiúil dochar dá dtír féin, mar thréas, i bhfírinne. Seo an sampla is déanaí. Tráth dá raibh, bheadh píonós mór ann dá leithéid. Ach tá an New York Times ciontach as eolas rúnda a scapadh go rialta, mar déanann sé dochar don uachtarán.

Bíonn na meáin ag insint leath-scéalta, droch-scéalta, agus ag scaoileadh scéalta rúnda. Is tábhachtach go seastar ina gcoinne, mar déanann siad an-dochar dár dtír. Mar a tharla le Vítneam, agus iad ag iarraidh cúsaí a dhéanamh níos fearr, déanann siad cúrsaí i bhfad níos measa. Sea, is féidir tuairim eile a nochtadh, ach ní ionann sin agus obair ar son naimhde na tíre (mar a rinne Jane Fonda). Ní fiú cumannaigh atá i gceist an uair seo!

Sampla eile den Bhiogóideacht

Bhí mé breá sásta le heagrán Lúnasa de Feasta. Sea, tá alt maslach polaitiúil ann, le Seán Ó Loingsigh ("Pé ní a bhí i gceist, tá an domhan seo i bhfad níos dáinséaraí anois ná mar a bhí sular deineadh uachtarán de George W. Bush.") ach sin de rigueur in aon fhoisiúchán Éireannach. Ach tá alt breá ann le duine darb ainm Séamas Ó Neachtain. Agus tá rudaí fiúntacha eile ann, leis. Ansin, an rud deireanach san irisleabhar - alt beag ag áiteamh go bhfuil na Stáit Aontaithe ag ullmhú chun ionsaí a dhéanamh ar Veiniséala chun a cuid ola a ghoid. Táimid ag ullmhú trí mheán fís-chluiche, tá a fhios agat. Muise. Is daoine baolacha sinn - tabhair aire do do pháistí!

Is Deacair Gaeilge a Léamh

Gach foilseachán a léim as Gaeilge, bíonn an fhadhb chéanna ann. Déanaim talamh slán de go mbeidh maslaí agus mí-eolas fríth-Mheiriceánach sna hailt pholaitiúla. Ní bhíonn ionadh orm níos mó faoi sin, cé go mbíonn díomá agus masmas orm. Agus bíonn cúpla alt mar sin ann gach mí sna hirisí. Ní féidir leo gan leanúint ar aghaidh lena gcuid droch-chainte fúinn. Ach fiú sna hailt nach mbaineann leis an bpolaitíocht, bíonn maslaí gan tuilleamh iontu go minic. Léigh mé píosa de léirmheas leabhar in Feasta le Áine Moynihan inniu. Ag caint faoin scéal An Brogús, deir sise “Sa scéal seo, ó Stáit Aonraithe [sic] Mheiriceá, go bhfuil toradh a chuid paranoia féin ag brú go mór ar phobail an domhain, a thagann an CRA nó ‘Cuardaitheoirí Rudaí Aisteacha’.” Má thuigim an t-abairt sin i gceart, is ag tagairt do na Stáit atá sí, nuair a deir sí ‘a chuid paranoia.’ Ach is féidir nach bhfuil, agus níl ag cur isteach orm ach mo chuid paranóia féin…

Agus ní bhíonn an fhadhb seo i bhfoilseacháin chlóite amháin. Bíonn sí le feiscint ar fud an idirlín. An tseachtain seo ar an bhfóram acmhainn.ie, a bhaineann le haistriúcháin amháin, ní raibh scata mór daoine in ann srian a choimeád orthu féin gan a bheith ag maslú na Stáit Aontaithe. Agus is daoine proifisiúnta an chuid is mó díobh siúd. Is é an saghas seo de dhroch-bhéasa, maraon leis na spamadóirí, a bhíonn ag scriosadh gach clár plé agus gach liosta r-phoist as Gaeilge le breis is cúig bliain.

An é go bhfuil an bhiogóideacht fhríth-Mheiriceánach chomh huilíoch sin in Éirinn, nach dtugtar faoi deara é níos mó? Cloisim ó chairde go bhfuil a gcairde gaol go dona thall ansin freisin. Nílim ag rá nach bhfuil daoine go leor againn anseo, agus foilseacháin, a bhíonn ag insint bréagacha agus ag tabhairt maslaí dár dtír, ach bíonn daoine eile ann nach ndéanann amhlaidh, freisin, agus daoine fiú a sheasann lena dtír go hoscailte, beannacht Dé orthu. Agus bíonn siad in ann caint faoi rudaí eile ó am go chéile, muise. Dá mbeadh sé amhlaidh in Éirinn.

Nó an é go bhfuil agus nílim ach i mo pharanóideach?

Cad is brí de 'Leathanaigeanta?'

Tugann duine 'liobrálach' an téarma seo ar aon duine biogóideach a aontaíonn leo faoi gach aon rud. Má tá tuairim difriúil ag an duine, nó mura bhfuil duine sásta le pé rud atá siad á bhrú air/uirthi, is duine caolaigeanta atá ann, dar leo. Féach aon uair a úsáitear an téarma. Más 'liobrálach' atá dá úsáid, sin an bhrí de, an chuid is mó den am. Tugaimse 'biogóidí' ar a leithéid.

Tugann 'coimeáideach' (nó aon duine stuama) an téarma seo ar aon duine a mheasann dhá thaobh an scéil go paiteanta sula ndéanann sé/sí breithiúnas air - má dhéanann. Sin 'leathanaigeanta,' agus sin an tseanbhrí de 'liobrálach' freisin, sílim.

An Chonspóid Bhréagach is Déanaí

Táthar ag iarraidh na Mulsamaigh radacacha a ghríosú le cúpla lá anuas, mar gheall ar tagairt a rinne an Pápa Bennedict XVI d'impire ón analód (1391) a dúirt rud gan fiacal ann faoi chreideamh na Muslamach. Bhí sé ag déanamh aighnis le Muslamach nuair a dúirt. Bhíodh Críostaithe agus Muslamigh in ann argóint faoina gcreidimh san aois sin. Rinne Aquinas amhlaidh.

Má tá suim ag éinne, seo an léacht féin a thug an Pápa in Regensburg, sa Ghearmáin.

In the seventh conversation ("diálesis" -- controversy) edited by professor Khoury, the emperor touches on the theme of the jihad (holy war). The emperor must have known that sura 2:256 reads: "There is no compulsion in religion." It is one of the suras of the early period, when Mohammed was still powerless and under [threat]. But naturally the emperor also knew the instructions, developed later and recorded in the Koran, concerning holy war.

Without descending to details, such as the difference in treatment accorded to those who have the "Book" and the "infidels," he turns to his interlocutor somewhat brusquely with the central question on the relationship between religion and violence in general, in these words: "Show me just what Mohammed brought that was new, and there you will find things only evil and inhuman, such as his command to spread by the sword the faith he preached."

The emperor goes on to explain in detail the reasons why spreading the faith through violence is something unreasonable. Violence is incompatible with the nature of God and the nature of the soul. "God is not pleased by blood, and not acting reasonably ("syn logo") is contrary to God's nature. Faith is born of the soul, not the body. Whoever would lead someone to faith needs the ability to speak well and to reason properly, without violence and threats.... To convince a reasonable soul, one does not need a strong arm, or weapons of any kind, or any other means of threatening a person with death...."

Rinneadh ionsaithe ar Chríostaithe, agus maraíodh bean rialta mar gheall ar an ruala buala seo. Níl an locht ar an bPápa.

Cothrom an Lae

Cothrom an Lae, an dán. Le clos (cuid de) anseo.

Tá sraith ghrianghraf le feiscint anseo, i gcuimhne an lae uafásaigh sin.

Ach téann an stair níos sia siar ná cúig bliana. Seo cúpla rud suimiúil (as Béarla) faoin lá seo, nach mbaineann le 2001:

1565

1683

Argumentum Ad Nauseum

Is iontach dom an méid daoine atá ann nach dtuigeann na rudaí is bunúsaí. Tá siad ina gcónaí i saol ar an taobh eile den scáthán; bíonn an dubh ina bhán acu. Maidir leis an bpolaitíocht, ar aon nós. Is minic gur daoine an-deasa ar fad iad, ach amháin an éalang seo. Comhluadar deas, cairdiúil, suim sa cheoil acu, srl. Ach ní féidir aon rud a phlé lena leithéid, mar ní ghlacann siad le rudaí atá ina aicsímí bunúsacha. B'fhearr leo gach cliché bréagach a chreideamh, seachas féachaint ar chúrsaí mar atá siad sa saol seo.

Na daoine is fearr díobh, tá a fhios acu nach féidir an pholaitíocht a phlé, agus mar sin, ní dhéanann siad é. Cuirimid go léir i gcéill go bhfuil splanc céille ag an duine eile, agus bímid breá sásta lena chéile. Ach uaireanta, bíonn an fonn sin orthu, agus is deacair iad a sheachaint. Ansin, tosaíonn an síor-achrann, agus bíonn sé orm na rudaí céanna a rá is a athrá, gan éifeacht, de ghnáth. Is annamh an duine ar féidir leis fíricí agus loighic a phlé, mo léan géar. Is cosúil go mbím ag plé dathanna an tsaoil le duine dall.

Ach ar an seans go mbeadh duine díobh siúd ag léamh an bhlaga seo, seo mo chuid den tsíorachrann. Chuir do chuidse ina dhiaidh, agus ath-léamh an méid thíos. Déan amhlaidh go dtagann tuirse go leor ort. Nó, go ndéana Dia trócaire orainn, tuiscint. (Más duine ciallmhar tú, is féidir leat an méid seo a úsáid ina gcoinne, freisin.)

1. Tá difear ann idir bán agus dubh.

2. Tá an mhaith agus an t-olc ann. Ní mór do dhuine foghlaim cé acu an mhaith agus cé acu an t-olc. Tá difear ann. Tá traidisiún fad-shaolta ann ar an ábhar seo.

3. Tá difear ann idir an tsibhialtacht agus an bharbarthacht. Tuigtear go bhfuil an tsibhialtacht go maith, mar tugann sí cosaint do dhaoine, go ginearálta, agus tugann sí rialacha dúinn mar dhaoine. Tugann sí dlíthe dúinn, agus aithníonn sí cearta daonna.

4. Tá difear idir saighdiúir agus sceimhlitheoir. Is cuma faoi mhéid an bhuama atá aige/aici, d’ainneoin an cliché bréagach sin. Baineann an difear leis na rudaí thuas. Baineann sé le cuspóirí agus meáin, leis an údarás agus an gceart. Mar is é seo an coincheap is deacra do mórán daoine, seo samplaí:

a) Siúlann buachaill óg isteach bhus lán de pháistí scoile, agus sibhialtaigh eile. Pléascann sé é féin le buama lán de thairní agus rudaí uafásacha eile, chun an méid daoine is féidir a mharú is a ghortú, maraon leis féin.

b) Scaoileann saighdiúirí buachaill óg atá ag siúl ina dtreo agus veiste lán de phléascaigh ceangailte leis, nuair a dhiúltaíonn sé an t-ordú chun stopadh.

Cad iad na difir? Ní raibh sé de chuspóir ag an saighdiúir éinne a mharú, ach chun daoine a chosaint. Fiú mura raibh pléascaigh sa veiste ag an duine, mura stadfadh sé, bheadh an ceart ag an saighdiúir. Fiú dá mbeadh timpiste mar sin ann, mar ní raibh sé d’aidhm aige aon duine a mharú ach mura raibh aon dul as eile ann dó, chun baol (sin a rá, olc) níos measa agus níos mó a sheachaint. Is cuma dá mbeadh daoine ag seoladh diúracáin nó ag iarraidh iad féin a phléascadh i measc daoine eile, bheadh an ceart ag an saighdiúir iad féin agus na daoine eile a chosaint.

An bhfuil ceart ar bith ag an chéad duine, ar a dtugtar ‘sceimhlitheoir?’ Níl, dar leis an sibhialtacht. Níl sé ceart aon duine eile a mharú mura bhfuil an duine sin ag iarraidh tusa a mharú nó a ghortú, chun tú féin a chosaint, nó do chairde gaol a chosaint.

Rinneadh airm chun na conspóidí is measa idir dhaoine a réiteach, mura bhfuil aon dul as eile ann. Bíonn údarás na ndaoine ag saighdiúir san arm, a bhíonn ag obair ar son tire. Níl údarás ar bith ag an sceimhlitheoir. Déanann sé a thoil, d’ainneoin aon tír nó rialtas. Mar sin, is coirpeach é, dar le aon tír sibhialta, agus dar le aon duine sibhialta. Is cuma cén fáth a dhéanann sé na droch-rudaí a dhéanann. Is droch-rudaí iad iontu féin (dubh, seachas bán).

Má dhéanann saighdiúir ionsaí ar dhaoine eile, fiú gan chúis, tá an ceart ag na daoine eile iad féin a chosaint ón saighdiúir agus ón rialtas a sheol é, ach níl an ceart ag éinne bean, páistí agus comharsana an tsaighdiúra sin a mharú d’aon ghnó. Dá mbeadh, ní bheadh aon sibhialtacht ann, agus ní bheadh cosc ar éinne pé rud a b’áil leo a dhéanamh. Níl saoirse gan smacht, gan rialacha, gan dlíthe. Chun an tsibhialtacht a chosaint, ní mór do gach éinne a leithéid de bharbarthacht a shéanadh agus a stadadh. Ní féidir neamhaird a dhéanamh de. Ní mór dúinn go léir é a stadadh.

Tá deachrachtaí eile ann a dhéanann rudaí níos casta, ach má tá an bhuntús seo ag duine, níl sé deacair an ceart a aithint. Mar shampla, má mharaítear sibhialtaigh mar bhí sceimhlitheoirí dá n-úsáid mar sciatháin, agus má dhéantar gach iarracht gan iad a mharú, ach tá na sceimhlitheoirí ag marú is ag ghortú daoine eile, tá an ceart fós ag na daoine a mharaigh iad, cé gur rud uafásach é. Tá an milleán ar na sceimhlitheoirí, as an rud olc sin. Ach sin cás casta. Ní bhíonn gach cás mar sin.

Seo sampla eile. B’éasca do na Stáit Aontaithe gach duine a mharú san Iaráic, mar shampla eile. Réiteodh sin gach fadhb atá againn ann. Ach ní dhéanfadh na Stáit a leithéid de rud, mar is olc an rud é, ann féin. Dá mbeadh an seans sin ag na sceimhlitheoirí chun gach duine i Meiriceá a mharú, dhéanfadh siad sin gan aon agó. Tá an mhaith ann, agus tá an t-olc ann.

Cás casta eile a bhíonn daoine ag baint droch-fheidmh as, sin cás an bhuama adamhaigh a d'úsáid na Stáit sa tSeapáin. Tá alt agam faoi seo anseo. I gcúpla focal, bheadh sé i bhfad ní ba mheasa don saol, agus do mhuintir na Seapáine, mura ndéanfadh amhlaidh. Tharraing siad an rud olc orthu féin, as a ndearna siad. Agus cé gur rud an-olc ab ea é, ní raibh aon rogha ní b'fhearr ann. Maraíodh sibhialtaigh i gcathaoracha a raibh ina dtairgid mhíleata, agus sin an cogadh, faraor. B'fhéidir is sin an cheist is casta sa stair, ach sin mar a thuigtear é de ghnáth, má dhéantar dian-mhachnamh uirthi.
Ar an lámh eile, má fhaigheann an Iaráin an buama adamhach, is léir nach mbeadh aon leisce orthusan é a úsáid i gcoinne Iosrael nó aon tír eile, gan chúis ach an fuath neamhréasúnta. Tá difear ann.

Sin an méid. Is féidir na samplaí a phlé, agus samplaí eile a thabhairt, ach ní bheadh aon toradh ar sin, mura raibh cheana. Níl foighne ar bith orm níos mó le daoine nach dtuigeann na rudaí seo. Cuireann siad orthu féin gurb iadsan na daoine maithe sibhialta tuisceanna. Ní fhaca mé aon fhuath go láidir sa saol seo agus a bhíonn ag 'lucht na síochána.' Ní fhaca mé aon daoine chomh biogóideach agus bhíonn 'lucht chothrom na Féinne.' Ní bhíonn iontu go minic ach barbaraigh, nó lucht tacaíachta na mbarbarach, faraor. Agus tá siadsan níos baolaí ná na sceimhlitheoirí féin, mar thugann siad tacaíocht dóibh in ainm daoine maithe sibhialtachta, thugainn siad an mhaith ar an olc, agus spreagann siad iad, lena síor-dhroch-chaint.

Sa chéad chás a thug mé thuas, tá an milleán ar an mbuachall atá ina bhuamadóir. Tá an milleán ar na daoine a sheol é. Agus tá an milleán ar na daoine a deir leo, 'maith an jab, tá an ceart agaibh.'

Bíodh ciall acu, in ainm Dé.

Dia Idir Sinn Agus an tOlc

An é seo toradh shaothar na ndaoine in Éirinn a bhíonn báúil leis na sceimhlitheoirí?

"Anyone who supports Tony Blair," said Khalid Kelley, an Irish-born convert to Islam, "is not a civilian."

An é sin todhchí na hÉireann, agus í lán de Khalid-eanna agus Mohamad-anna le sloinnte Éireannacha?

Nach deas é go n-athnaíonn na sceimhlitheoirí an daonlathas! Tuigeann siad nach mbeadh Tony ann mura mbeadh na vótaí aige. Dá dtabharfadh siad an t-aitheantas céanna don daonlathas ina dtíortha sa mheánoirthear!

Ar Ghoideadh Ár n-Ainm?

Tá leabhar nua ann dar teidil Na Buachaillí Dána, le Pádraig de Paor. Tá sé faoi na filí Cathal Ó Searcaigh agus Gabriel Rosenstock. Ach nach raibh a fhios ag mo dhuine gur thugamar-ne an t-ainm sin orainn mar ghúpa ceoil fadó? Muise, tá podchraoltaí ann a rinneamar chomh luath le Mí na Nollag 2005, agus táimid ann le blianta roimhe sin. Ní chuirfidh mé an dlí air, ach ba chóir dó ceann a thógáil dínn, i mo thuairim. Nach bhfuil aithne ag saol mór na Gaeilge orainn?! ;-) Ba leor dó Google a dhéanamh.

Tá Abrahám Neamchiontach!

Rinne Conn trácht ar smaointe The Seanachai ar an Imeall. Maíonn an duine sin gur féidir go bhfuil an milleán ar Abrahám go bhfuil na Muslamaigh agus na Giúdaigh (agus Críostaithe) ag marú a chéile. Is ait liom an teoiric seo.

Is fíor go gcreideann na trí chreideamh mór seo go bhfuil dia amháin ann, agus gur nocht sé é féin do dhuine darb ainm Abrahám. Ach tuigtear an dia seo, agus scéal Abramháim, ar slite an-éagsúla óna chéile sna creidimh áirithe. Cuireann an teoiric seo i gcuimhne dom an cás ina bhfuil spéis sa cheol nó sa pholaitíocht ag beirt, agus mar sin creideann tríú duine go mbeadh siad an-chairdiúil lena chéile mar go bhfuil an spéis chomónta sin acu. Dar ndóigh, níos minice, bíonn daoine in adharca a chéile ar na hábhair seo!

Creidimid go bhfuil grian amháin ann. Chreid na sean-Éigiptigh sin, agus na hAztec, freisin. Chreid Ptolemy agus Copernicus agus Einstein sin. Ach nach raibh dearcadh éagsúil ag gach grúpa nó duine sa liosta sin faoi bhrí an chreidimh sin? Réabadh croíthe daoine óna gcléibh mar gheall ar an ngrian chéanna a bhí mar inspioráid don mbuama adamhach. Cuireadh Copernicus faoi ghlas mar gheall ar an difear idir a dhearcadh agus dearcadh na hEaglaise ag an am, faoin ngrian chéanna. Dia ab ea í don móramh sa stair, ach ní chreidtear sin sna laethanta seo ach go hannamh. Cad is an ghrian ann? Cad is an Dia amháin ann? Cad é a bhaint leis an saol seo, agus a choibhneas leis? Sin iad na rudaí as a ndéantar na creidimh éagsúla.

Maidir le scéal Abraháim, is mó rud nach bhfuil i gcoitinne ag na Moslamaigh leis an dá chreideamh eile. Tagann siad salach ar a chéile. Glacann Críostaithe leis an mBíobla atá ag na Giúdaigh – agus leantar ar aghaidh leis an scéal. Níl sé amhlaidh leis na Muslamaigh. Tá difir an-mhóra ann idir an Bíobla agus an Córan. Luann The Seanachai rud amháin, a dhéanann sé beag beann de, ach rud tábhachtach atá ann. Thug Dia a mhac Íosác, a chéadmhac dleathach, do Abrahám agus a bhean Sárá. Páiste gréine a bhí ann in Ísmeáél, páiste le hAbrahám agus a sclábhaí Hágár. Ba é Íosác an pháiste a gheall Dia dó (agus is samhail Chríost é). Rinneadh náisiúin eile de Ísmeaél, agus rinneadh Iosrael agus lucht an ghealltanais de Íosác. Difear an-mhór eatarthu-san. Creideann na Muslamaigh gur tháinig na hArabaigh ó Ísmeáél, agus gurb eisean an duine tábhachtach. Difear bunúsach ó thús an scéil, mar sin.

Maidir le marú ar son Dé, sa scéal sin, ba thriail d’Abrahám é, agus níor mhian le Dia Íosác a mharú – i gcodarsnacht leis na náisiúin eile a rinne a leithéid ag an am. Ar shlí, tugadh ar ais ón mairbh é – ach sin tuiscint Críostaí. Ach ba é creideamh Abrahám an rud ba thábhachtaí sa scéal. Is mó scéal eile sa Bhíobla faoi chogaí a spreag Dia nó a thug Dia cabhair dóibh leis. Tugann Dia cabhair do thaobh amháin go minic, agus uaireanta ní thaobh Iosrael ab ea é, ag braith ar a raibh ar siúl acu.

Difear bunúsach maidir leis na Giúdaigh atá ann sa Chóran, i comparáid leis an mBíobla. Is léir nach gcreidann na Muslamaigh go leanann siad an Dia céanna.

Mar sin, dar liom, ní thuigeann The Seanachaí an scéal i gceart, mar síleann sé go bhfuil rudaí i bhfad níos simplí ná mar atá.

Beagán faoi Abrahám
Tá creidimh eile ann agus a scéalta féin faoi dhuine darb ainm sin, freisin.

Agus dar ndóigh, ní aontaíonn gach fo-ghrúpa lena chéile sna creidimh mhóra. Ní chreideann gach Muslamach, mar shampla, go bhfuil sé de cheart aige Giúdaigh agus Críostaithe a mharú ar a thoil. Ní aontaíonn siad go léir faoi cad is jihad ann, leis. Ní aontaíonn gach Giúdach faoi mar a bhfuil teorainn Iosrael, nó fiú má tá Iosrael mar atá inniú ó Dhia. Níl cúrsaí chomh simplí sin. Tá baint láidir ag creideamh leis an scéal seo, cinnte. Ach níl sé ceart an mileán a chur ar éinne ach na daoine a fhearann cogadh ar a chéile. Agus níl ionannas eatarthu.

An Preas Meiriceánach agus Seán Ó Loingsigh

Tá fantaisíocht chomónta ann in Éirinn. Léigh mé alt faoin bpreas in Éirinn in Feasta (Iúil 2006 - faraor géar, is é eagrán na Márta an ceann is nuaí ar a suíomh), le Seán Ó Loingsigh. Ag gearán a bhí sé go mbíonn na meáin ar aon intinn i gcónaí ann, agus ní leor coimhlint chun éagsúlacht a spreagadh, mar a cheapfaí. Bhí áthas orm alt polaitiúil as Gaeilge a léamh gur aontaigh mé leis! Ach ansin, chuaigh sé ar strae. Thosaigh sé ar an scéal mícheart céanna a insint gur chuala mé cheana (agus gur labhair mé ar an Imeall faoi), gur amhlaidh an preas i Meiriceá, ach ar son an chogaidh srl. ("éagsúil ar fad" a deir sé, le meáin na hÉireann). Deir sé go mbíonn an preas ag tabhairt tacaíochta don uachtarán agus don chogadh "tubáisteach" san Iaráic. Muis, tá sé cosúil le Richard Waghorne ag caint faoin nGaeilge! Ar léigh sé nuachtán Meiriceánach riamh (seachas an New York Sun agus b'fhéidir an New York Post)? An bhfaca sé clár nuachta Meiriceánach riamh, nach raibh ar an ngréasán Fox (atá ina eisceacht)? Ar chuala sé trácht ar Dan Rather agus CBS riamh? An gcreideann sé go bhfuil gach stáisiún raidió mar WABC i Nua-Eabhrac, stáisiún caint-raidió? Dá mbeadh! Tá freasúra (beag) ann sna meáin Mheiriceánacha, agus níl sé ann ach le b'fhéidir fiche bliain, mar chumhacht. Is dócha má fheiceann duine Éireannach a leithéid de thuairim eile faoin gcogadh, creideann sé go bhfuil na meáin ar fad ar aon intinn faoi (mar a bhíonn siad in Éirinn). Ach bíonn níos mó ná tuairim is dearcadh amháin ar fáil i Meiriceá. Cé gur mionlach a bhíonn ann le dearcadh dearfach sna meáin, tá siad ann go leanúnach. Ach ní ionann sin agus nach mbíonn claonadh frith-Bush agus frith-chogadh ag an móramh i gcónaí - ná bíodh imní ort, a Sheáin.

Tá an iomarca ann ar an idirlíon ar an ábhar seo, ach seo tosach, má tá suim aige, nó ag éinne, san fhírinne:
The Media Research Center (faoi chlaonadh na meán)
Faoin gcogadh san Iaráic

Anailís ar Alt Waghorne

1) Tosaíonn sé ag caint faoin nGaeilge mar rud ón stair, rud nach maireann. Tá dul amú air, mar is eol dúinn. Ach is rí-mhinic a cheaptar uirthi - agus a mhúintear í - mar theanga mharbh.
Seo alt an-deas ar an ábhar seo: The Value of Irish, ó Rubrication.
Más ón am atá thart amháin í dó, is léir ón méad sin nach dtuigeann sé a tábhacht chultúrtha. Is í an príomh-leanúnachas atá ann i gcultúr na hÉireann. Agus is í an rud is tábhachtaí a chothú chun féiniúlacht Éireannach a choimeád beo. Mura bhfuil sí tábhachtach d'oireacht na hÉireann, níl aon oireacht ann. Ní bheadh ann ach oireacht na gcoilíneach. Mar sin, tá Waghorne glan mícheart ón dtús.

2) Deir sé nach bhfuil aon ghá leis an nGaeilge chun stair na hÉireann a thuiscint. Bhuel, is dócha gur féidir le duine a stair a léamh i dteanga ar bith. Cad is ciall leis sin? Más príomhfhoinsí atá uait, ní mór ná go bhfuil Gaeilge agat chun aon rud a thuiscint i gceart. Ar tharla stair na hÉireann trí mheán an Bhéarla mar a mhaíonn sé? Roinnt de. Ach cad faoin rud is mó a tharla, an górta? Ar tharla sin do Bhéarlóirí? Cad faoi na réamhlóid? An raibh béarlóirí amháin páirteach leo? Ní dóigh liom, a dhuine aineolach. Agus tá a fhios seo agamsa, Meiriceánach. Náire ort, Richard.

Maidir le litríocht na hÉireann, nach amaideach a mhaíomh nach bhfuil litríocht Ghaeilge ann! Ní léann Béarlóirí an chuid is mó de, agus mar sin, níl sí chomh cáiliúil agus atá litríocht na mbéarlóirí. Yeats? Tá ceart dá chuid ag daoine i Sasana. Joyce? Ar chaith sé tamall in Éirinn? Tá a dtábhacht acu, mar scríbhneoirí. Ach tá litríocht Ghaeilge ann leis na mílte bliain, agus tá a fiúntas féin aici.

Is cóir agus cuí do gach aon chultúr litríocht ina theanga féin a bheith acu. Is rud an-tábhachtach é a chuireann in iúl go bhfuil cultúr éagsúil ann ar chor ar bith! Cuireann sé ionadh orm nach dtuigeann an Waghorne sin. Tá nuachtáin, irisleabhair, agus na céadta leabhar nua-aimseartha ann as Gaeilge. Tá litríocht bheo ann. Cad tá cearr leis nach bhfeiceann sé sin? Nó an ndearna sé iarracht ar bith chun saol na Gaeilge a iniúchadh sula labhair sé....?

3) Maíonn sé nach bhfuil aon mhaith i gceoil Gaelach, mar bhí Beethoven ní b'fhearr! Ar chuala tú a leithéid de chacamas riamh? An ndéarfadh sé le lucht gorma Mheiriceá nach gcóir dóibh a gceoil féin a dhéanamh, mar bhí na Gearmáinigh ní b'fhearr?! Níl aon mhaith in rac-cheol, ná snag-cheol, ná ceol bundúchasach ó thír ar bith, má úsáidtear an 'loighic' seo. Agus cén rud atá ann ar a bhfuil níos mó clú agus cáil, as Éirinn, ná a cuid ceoil?! An é nach maith leis na líiricí Gaeilge? Is maith le beagnach gach duine ar mhaith leis ceol Éireannach iad, fiú mura bhfuil focal Gaeilge ag an té sin. Bíonn daoine bródúil go bhfuil an traidisiúin arsa - agus beo - sin againn. Mórtas cine, sin rud nach dtuigeann mo dhuine, déarfainn.

4) Críochnaíonn sé leis an bhfear tuí céanna, ag rá nach bhfuil ann sa Ghaeilge ach teanga ón analód, agus nach mbíonn saol ann in Éirinn ach trí mheán an Bhéarla. Ní mór dó imeacht óna theach níos minice.


Bhuel, sin cúpla focal ar an ábhar seo. Is trua go dtugtar ceann dá leithéid. Mar a dúirt Conn, ní dhearna Richard aon staidéar ar an gceist sular oscail sé a bhéal. Thaispeán sé don saol cé chomh aineolach is atá sé. Bíodh oideachas agat, a Richard.

Richard Waghorne

Nuair a léigh mé an post seo ar An tImeall, níor léigh mé an post le Richard Waghorne a raibh Conn ag tagairt dó. Ach luaigh Gary arís é, agus mar sin, léigh mé é. Agus cinnte, ní aontaím leis. Ach mar sin féin, nach bhfuil cead cainte ag gach éinne?

Tá cead aige a thuairim a nochtadh, cé gur maslach é dúinn. Nach mbíonn na scríbhneoirí ar Ceist Mhór an Lae malsach go leor fá dtaobh de Iosrael? Cuireann siad masmas orm, gan dabht. Ach bím ag tabhairt freagraí dá leithéid le blianta (gan éifeacht, faraor). Mura n-aontaíonn tú le rud, tabhair míníuchán agus fíricí don té nach n-aontaíonn tú leis. Tá géarghá againn sa lá atá inniu ann leis an aighneas stuama, seachas ionsaithe ad hominem. Má chreideann tú rud, ba chóir duit bheith in ann an creideamh sin a chosaint go ciallmhar. Ní ionann fearg agus fírinne. Agus bíonn dhá thaobh do gach scéal. Nó níos mó, fiú. Ní lia duine ná tuairim.

Scríobh sé na rudaí a cheapann sé maidir leis an nGaeilge. Deir gach éinne rud amaideach ó am go chéile (agus níos minice ná sin!). Nárbh fhearr dúinn freagraí a thabhairt do na rudaí a mhaíonn sé? And if Richard Waghorne cares to know what we are saying, he should learn Irish. Labhraítear Gaeilge anseo.

Chonaic mé cóip den Irish Times aréir ina raibh litir le duine eile atá ar aon intinn le Richard faoin teanga. Caitear an iomarca airgid uirthi, gan ghá, dúirt sé. Na sean-ghearáin mar a bhíonn. Ach cén fáth an fuath seo i leith na teanga? An bhfuil tionchar ró-mhór ag an rialtas ar chúrsaí teangan in Éirinn? An bhfuil sí i seilbh na heite clé amháin? Cheapfaí sin agus duine ag léamh na foilsiúchán Gaeilge agus an chuid is mó dá bhfuil ar an idirlíon. Sin ábhair smaointe. Ach ní freagra dó seo.

An fíor na rudaí a dúirt sé? An bhfuil Béarla níos soifisticiúla ná an Ghaeilge? An bhfuil aon ghá leis an teanga mar chuid d'fhéiniúlacht na hÉireann? An bhfuil cultúr tábhachtach ann a bhaineann leis an nGaeilge? An bhfuil ceoil breá ann as Gaeilge? Ceisteanna tábhachtaí iad seo, agus ba chóir dúinn freagairtí a thabhairt. Cé a thosnóidh? Bímis ullamh don chéad duine eile a deir na rudaí seo - agus beidh siad ann.

Fabhalscéal

Bhí scoil ann sa chomharsanacht. Scoil Chaitliceach a bhí ann. Comharsanacht aindiaga a bhí ann, agus ní raibh siad an-sásta go raibh an scoil ann ar chor ar bith. Bhí sé ina scoil phoiblí, cúpla glúin ó shin. Ach tá sí ann le fada, agus glacann an saol mór leí, go hoifigiúil.

Bhí b'fhéidir míle páiste ar scoil ann. Chuir beirt duine fúthu i dteach taobh leis an scoil. Chuaigh sinseanaithreacha a gcol seisreacha ar scoil ann fadó. Bhí suim mhór acusan i bpáistí na scoile. Mar atá, ba mhaith leo iad a fuadach, a chéasadh agus a mharú. Ba chuma sin le roinnt sa chomarsanacht, ach b'fhuath le roinnt eile daoibh a leithéid. Agus dar ndóigh, bhí sé mí-dhleathach. Ach ní raibh aon phóilíní sa chomharsanacht ach cúpla a bheadh ag breathnú ar chúrsaí, gan faic á dhéanamh acu. Bhí sé de dhualgas ag an scoil na páistí a chosaint. Bhí gardaí acu chun sin a dhéanamh.

Bhí cairde ag na coirpigh sa teach sin a thugadh airgead agus stuif eile dóibh chun a ndrochbhirt a chur i bhfeidmh. B'fhuath leo na páistí sin. Mar sin, b'fhéidir leis na coirpigh mórán a dhéanamh. Rinne siad gréasán de tollán faoin talamh agus fiú faoi chlós na scoile. D'fhuadaíodh páiste ó am go céille tríothu. Scaoileadh siad pilléir istigh sa scoil, agus mharaíodh siad páiste ó am go céille.

I gcomharsanacht eile, comharsanacht Protastúnach, bhí cúpla seanbhean dhíomhaoin ina gcónaí. Chuala siad scéalta faoin scoil seo, agus bhíodh siad i gcónaí a seoladh litreacha chuici ag insint dóibh bheith cúramach agus go deas lena gcomharsana uile, go háirithe na fir dheasa sa teach áirithe sin.

D'inis gardaí na gardaí do na póilíní a scéal. Rinne siad gach iarracht chun cabhair a fháil ó na comharsana, agus fiú ó na seanmhná úd, ach níor éirigh leo. Dúirt gach éinne leo bheith ina gcomharsana maithe, gan trioblóid a dhéanamh. Ba mhaith le gach éinne síocháin sa chomharsanacht. Níor mhaith leo go bhfuil éinne maraithe, ach ba chuma leo na páistí mar sin féin. Ba Chaitlicigh iad, agus ní raibh sé ceart go raibh siad ann in aon chor, dar leo. Choimeáid na seanmhná súil ghéar air eachtraí na scoile, agus cháin siad aon rud a rinne siad chun cosc a chur ar na coirpigh.

Lean na corpaigh ar aghaidh ag fuadach is ag marú. Rug siad ar cúpla páiste eile, agus bhí a ndóthain ag lucht na scoile. Ghuí na páistí gach rath ar na gardaí scoile, agus chuaigh na gardaí go dtí an teach sin chun na coirpigh a stadadh. Mharaigh siad duine de na coirpigh. Rith an duine eile uathu.

Bhí na seanmhná i bhfad ar buile faoi seo. Dúirt gach éinne gan aon rud eile mar sin a dhéanamh riamh arís, agus nár chóir an teach sin a thógáil ó na coirpigh, agus gur chóir don duine eile sin a rith as bheith ina chónaí ann fós, agus gur chóir go mbíonn síocháin idir eiseann agus lucht na scoile. Dúradh go ndeachaigh na gardaí thar fóir lena ndearna siad. Sheoil na seanmhná nótaí grá don chorpach, á mholadh as a fhód a sheasamh aige. Thug cairde eile an choirpigh buamaí agus rudaí eile dó mar chabhair nua. Chuir cairde dó, coirpigh eile, fúthu sa teach céanna leis.

Chuaigh gardaí na scoile ar ais go dtí an scoil, mar a mhol na seanmhná is na comharsana, agus dúradh leo go mbeadh síocháin ann as sin amach. Cén fáth? Mar gur mhian le lucht a gcáinte í. Agus go ndúirt na seanmhná go mbeadh. Cé go raibh an ceart ag na coirpigh iad a ionsú, dar leosan. Sea, b'fhuath leo gardaí na scoile. D'iar na seanbhean ar lucht na scoile cúpla seomra a thabhairt do na coirpigh, chun an tsíochán a chothú leo. Agus dúradh nach raibh éinne ag taobhú leis na coirpigh.

Agus bhí síocháin ann ó shin i leith go deireadh an tsaoil.

Na NA sa Liobáin

Is eagraíocht frith-Iosraelach í na Náisiúin Aontaithe, den chuid is mó. Is minic a bhíonn siad ag taispeáint dímheasa d'Iosrael. Ach sháraigh Kofi Annan an gnáthmhasla inniu, agus an líomhaint aige gur mharaigh Iosrael saighdiúirí na NA d'aon ghnó. Nach iontach é go bhfuil duine mar sin i mbun na heagraíochta is 'tábhachtaí' maidir leis an taidhleoireacht, duine chomh neamhfhreagrach meargánta - agus scannalach (ach sin scéal eile).

Cén fáth go bhfuil na saighdiúirí sin ann in aon chor? An bhfuil siad ag coimeáid na síochána? Cad é an misean atá acu? An bhfuil siad ag tabhairt cabhrach do Hiosboladh?

Seo anailís chruinn iontaofa faoin ábhar, agus is fiú a léamh, cé gur as Béarla é. Píosa ó The Belmont Club is ea é. Is fiú na tráchtaí a léamh, freisin. Má tá suim ag éinne in aon rud ach bolscaireacht frith-Iosraelach agus líomhaintí gan bhunús.

Níos mó faoin NA agus Iosrael:
The Volokh Conspiracy ar chomhpháirteachas na NA
Joshuapundit ar an stair

Bolscaireacht

Ar chuala tú go n-ólann na Giúdaigh fuil a naimhde? Dóbair gur chuala. Tá fiabhras ann ar fud an idirlín le déanaí mar gheall ar ghrianghraf ina bhfuil páistí ag scríobh ar bhuamaí. Deirtear gur páistí Iosraelacha iad, agus, tuigtear gur mar sin gach páiste in Iosrael, agus gur polasaí an Stáit a leithéid. Agus go bhfuil rud mícheart leis go bunúsach. Agus tá - bhí sé baolach do na páistí. Ach is cuma le gach éinne iadsan. Fáth eile is ea í do lucht an fhuatha ("síochánaithe") a nimh a thabhairt do Iosrael.
Seo píosa beag faoi

Botúin a bhí ann, má tharla ar chor ar bith mar a deirtear, mar is bolsaireacht le héifeacht í do naimhde Iosrael (atá ann go flúirseach, sna meáin go háirithe). Ach is cuma le lucht an fhuatha go mbíonn Hiosboladh ag seoladh buamaí mar sin go hIosrael chun na páistí seo a mharú - d'aon ghnó. Is cuma leo go bhfuil an ceart ag Iosrael í féin a chosaint, agus gur cóir do gach éinne in Iosrael tacaíocht a thabhairt dá harm. Is cuma leo go bhfuil sceimhlitheoirí ann mar arm i gcuid mhór den Liobáin, le tacaíocht ón Siria agus ón Iaráin (agus uathusan), agus nach bhfuil ann mar chuid de rialtas na Liobáine ar chor ar bith - lonnaitheoirí cearta iadsan - agus go bhfuil siad ann chun Iosraeligh a mharú - fir, mná is páistí.
Is cuma leo go bhfuil fadhbanna i bhfad níos mó ag páistí eile an Mheánoirthir. Mar an duine seo.

Mura fuath leo Iosrael ó bhun, is lucht saonta an chuid is mó de na daoine a bhíonn ag gearán faoin gcogadh seo i gcoinne na sceimhlitheoirí Hiosboladh. Tá gá le cogadh uaireanta.

Síochánaithe vs. an tSíocháin

Dobair go raibh tubaiste i gCeanada

Cén fáth nach mbíonn a leithéid seo de scéal ar phríomhleathanach gach nuachtán? Dá n-éireodh leo, bheadh sé ann, gan amhras. Gabhadh sceimhlitheoirí i gCeanada a bhí chun oll-dhúnmharú eile a dhéanamh in Toronto. Beannacht Dé ar phóilíní Cheanada, cinnte, gur stadadh iad sula ndearna siad slad ann.

Shíl na Ceanadaigh go raibh siad slán, mar níor thug siad cabhair do na Stáit san Iaráic, agus bíonn siad dár gcáineadh. Bhí dul amú orthu. Cá háit eile a tharlóidh sé an chéad uair eile?

Seo alt as Béarla faoi.

Tuilleann FrithMhericeánachas Duaiseanna

Ní nach ionadh. Go díreach mar gach duais sna laethanta seo, tá duaiseanna liteartha polaitiúil. Féach an sampla seo, le Marion Gunn. ("Bhímis i ngrá le Meiriceá tráth...ach..."). Maraíodh Margaret Hassan mar gheall ar shaint Mheiriceánach, tuigeann tú.

Trá dá raibh, scríobh Marion rudaí a thuillfeadh duais gan chlaonadh. Ach is léir nach sin an cás faoi láthair. Chuaigh sí trasna go dtí an Taobh Dorcha, faraor. Agus tá luach a saothair aici.

Freagra di:
"It's never the terrorists' fault that they are murderers."

"...in an asymmetrical war the cult of the underdog is a valuable tool. Europeans march with posters showing scenes from Abu Ghraib, not of the beheading of Daniel Pearl or the murder of Margaret Hassan. They do not wish, much less expect, al Qaeda to win, but they still find psychic satisfaction in seeing the world’s sole superpower tied down, as if it were the glory days of the Vietnam protests all over again. How else can we explain why Amnesty International claims that Guantanamo - specialized ethnic foods, available Korans, and international observers - is comparable to a Soviet Gulag where millions once perished? So there is a deep, deep sickness in the West." Victor David Hanson

Margaret Hassan

Tá Marion sa champa céanna le Robert Fisk. Tá briathar ann ina onóir.
(Cacamas dá chuid)

Pléann a leithéid Meiriceá mar a phléann Kevin Myers an Ghaeilge.

Soiscéal Iúdáis, an Cód Da Vinci, agus Naomh Irenaeus

Scríobh mé alt nua ar Gan Fiacail Ann. Thosaigh mé an blag seo le nasc chuig an suíomh sin atá agam, suíomh a rinne mé roimh aois na blagadóireachta.
Bhí suim ag duine sa suíomh seo le déanaí, agus scríobh sé chugam go minic faoi. Ach ní raibh suim sna hábhair ná sna smaointe aige - cé go raibh sé ar buile faoi alt amháin - ach bhí suim aige sna botúin ghramadacha a rinne mé iontu. D'athscríobh sé trí cinn díobh - agus gan tuiscint ar a raibh le rá agam iontu. Foilsíodh na cinn seo in Lá. Thuig siadsan iad.
Tá a fhios agam go bhfuil botúin iontu, agus ba chóir dom iad a dheisiú, is dócha. Ach níl an méad sin ama agam, agus ní léann éinne iad, de ghnáth. Agus má tá suim ag duine iontu, agus Gaeilge ag an duine, is féidir leis iad a thuiscint gan mórán dua. Ní dóigh liom go bhfuil siad chomh dona sin. Is iad na cinn is nuaí na cinn is fearr maidir leis an ngramadach, dar ndóigh, freisin.
Sin ráite, cuireann sé ionadh orm i gcónaí cé chomh dall a bhíonn daoine, a smaoineann nach bhfuil aon rud níos tábhachtaí ar domhan ná an ghramadach cheart. Dá ndéarfadh duine, agus an chumhacht aige, 'Tá mise deachtóir Éireann, téigi go dtí na sluachampaí géibhinn,' déarfadh a leithéid 'IS tusa! NA hÉireann!'

Ceist Simon Wiesenthal

Táim ag léamh leabhair dar teidil “Nazi Hunter: The Wiesenthal File,” le Alan Levy. Sealgaire Naitsithe ab ea é, Simon Wiesenthal, agus marthanóir (ar éigean) ón Uileloscadh. Ait le rá domsa, ach ní raibh gnaoi an phobail ar a leithéid. Bhí mórán Naitsithe ann fós, sa Ghearmáin agus san Ostair, agus ar fud Mheiriceá Theas, go háirithe. Agus bhí (agus tá) cairde na Naitsithe ann fós sa Mheánoirthear agus ar fud an domhain.

Rinne Simon Wiesenthal éachta i gcuimhne a mhuintire, agus fuarthas coirpigh mar Adolf Eichmann pionós mar gheall ar a chuid oibre. Ba laoch é.

Ag tús an leabhair, tá rudaí ann a dúirt sé faoin ndíothú cine, agus conas a tharlaíonn sé. Dúirt sé go mbíonn na sé choinníoll seo leanas de dhíth:

An fuath
Deachtóireacht
Maorlathas
An teicneolaíocht
Géarchéim nó cogadh
Mionlach mar íobartach

Tá na coinníollacha seo go léir ann san Iaráin, agus iad ag bagairt ar Iosrael.

Ansin, d’fhiafraigh Simon Wiesenthal “Cad a tharlóidh don saol seo nuair a gheobhaidh daoine lán le fuath an lae atá inniu ann, na sceimhlitheoirí, teicneolaíocht na linne seo?”

Chuir sé an cheist sin timpeall 1993. Guímis nach mbeidh an freagra againn.

Laochra na hIaráice

Cé go mbíonn coirpigh agus sceimhlitheoirí ag iarraidh gach rud maith a scriosadh san Iaráic, tá mórán daoine maithe ann, freisin. Tá siad ag seasamh a bhfóid dá dtír-san, agus don sibhialtacht. Is brónach an fulaingt a bhíonn orthu, ach tá siad cróga, agus guím agus creidim go mbeidh an bua acu sul i bhfad. Is uafás é nach bhfuil an saol ar fad ag seasamh leo. Coir is ea é sin. Tá na daoine siúd ró-mhorálta chun seasamh lena leithéid, tá a fhios agat. Ach beidh an lá ag na laochra seo san Iaráic, pé rud a dhéanann na meáin, na polaiteoiraí coimhthíocha, agus na daoine 'morálta.' Agus tá bród orm go bhuil mo thírse ag cabhrú leo.

Seo scéal brónach ó dhuine díobh:
Iraq the Model, 19 Aibreán

Creideamh na Síochána agus na Caoinfhulaingthe

Go bunúsach, de réir gach dealraimh, is creideamh gan mórán féinmhuiníne agus atá neamhdhiongbháilteacht é, mar níl na Moslamaigh sásta é a phlé agus a chuir i gcomparáid le haon chreideamh eile. Ní raibh an fhadbh acu i gcónaí, mar bhíodh aighnis idir Neamh Tomás Aquinas agus scoláirí Moslamacha . Bhí scoláire Muslamach, Averroës, ann a bhí sásta Aristotle a staidéir, agus bhí sé ina inspioráíd do na Críostaithe níos déanaí, Tomás féin ina measc. Lasmuigh de na tíortha Moslamacha inniu, is féidir go bhfuil an saghas plé seo ar fáil. Ach níl mórán dul chun cinn fiú sna tíortha atá réasúnta nua-aimseartha, fiú na cinn ar a bhfuil an tionchar is mó ón Iarthar. Má tá an fhírinne acu, cén fáth an eagla seo roimh phlé? Mura n-athrófar an meon seo, ní bheidh aon réiteach idir na tíortha seo agus tíortha eile an domhain. Deighilt bunúsach atá ann maidir leis an saoirse agus cad is caoinfhulaint ann.

An cás is cáiliúla faoi láthair atá cás Abdul Rahman agus an Afganastáin. Seo eolas faoi:
Wikipedia
“Ansarullah Mawlawizadah, the chief judge in the case, said that Abdul Rahman would be asked to reconsider his conversion: "We will invite him again because the religion of Islam is one of tolerance. We will ask him if he has changed his mind. If so we will forgive him." The judge further noted that "The Prophet Muhammad has said several times that those who convert from Islam should be killed if they refuse to come back" and that even while this is so, "Islam is a religion of peace, tolerance, kindness and integrity. That is why we have told [Abdul Rahman] if he regrets what he did, then we will forgive him." The judge added more: "If [he] does not repent, you will all be witness to the sort of punishment he will face."”
“Muslim cleric Abdul Raouf, a member of Afghanistan's main Islamic organization, the Afghan Ulama Council, stated "Rejecting Islam is insulting God. We will not allow God to be humiliated. This man must die." Raoulf, who is described by the AP as "moderate", is quoted as saying: "Cut off his head!" and "We will call on the people to pull him into pieces so there's nothing left."”
“Mohammed Qadir agrees that he must be executed: "According to Islamic law he should be sentenced to death because Christianity is forbidden in our land"”
“To date, no predominantly Muslim country has publicly called for Abdul Rahman to be spared in the name of religious tolerance.”

Ach is amhlaidh an scéal i dtíortha eile, freisin, mar shampla:

Sa Tuirc

San Araib Shádach
“Islam is the state religion and all citizens must be Muslims. The government believes it has a sacred responsibility as the guardian of the two holiest shrines of Islam, Mecca and Medina. As a result, they desire to remove all non-Muslim influences. Towards this end, they have formed the Mutawwa'in, the religious police.”

Agus is iad seo na tíortha Muslamacha is cairdiúla!

Tá sean-stair ag na Muslamaigh i gcoinne na Críostaithe.

Fiú na Crosáidí - Cogaí cosanta ab ea iad, mar gheall ar ionsaithe na Tuirce. Cuirtear inár leith le déanaí gur thosaigh na Críostaithe an troid, agus go bhfuilimid ag brú ar na Moslamaigh. Ach féach go bhfuil Moslamaigh go leor ina gcónaí i dtíortha an Iarthair, gan éinne ag cur isteach orthu, agus gan mórán imní rompu, go háirithe maidir lena gcreideamh. Agus bíonn meon eile ag mórán Moslamach i dtíortha na Iarthair. Ní maith leo bheith i gcoinne na creidimh eile. Ach tá mórán imní orainn rompu mar gheall ar an easpa caoinfhualaingthe is léir go bhfuil i réim i measc an mhóraimh díobh sna tíortha Moslamacha. Más mian leo an tsíocháin i ndáiríre, ba chóir dóibh athmhachnamh a dhéanamh ar na rudaí seo. Agus ní mór dúinn smaoineamh orthu, ionas nach mbeimid ag súil leis an iomarca uathu.

Níl fonn ar an Iarthar troid i gcoinne aon chreideamh. Bhí ár ndóthain de sin againn. Táimid sásta gach rud a phlé go hoscailte, agus bíodh an bua ag an ceann is fearr. Creidimid go dtabharfaidh Dia an bua don chreideamh atá fíor, agus sinne ag a bhfuil creideamh, guímid air sin. An bhfuil Allah lag, más é atá ann?

Trí Bliana san Iaráic

Rinneadh mór-ócáide de chothrom na dtrí bliana sna meáin, agus meon diúltach acu, dár ndóigh. Ach bhí rudaí dearfacha le rá ag daoine eile, agus ba chóir dúinn ceann a thógáil díobhsan. Leis sin, tá mórán eolais ag teacht chun solais mar gheall ar dhoiciméid atá ar fáil den chéad uair, ón Iaráic agus ón Afganastáin. Tugann siad le fios go raibh an ceart againn faoin mbaint idir Saddam agus an sceimhlitheoireacht, agus fiú faoi na hAirm Ollscriosta.

Seo alt an-mhaith faoi na doiciméid seo, agus na hairm. Cén baol a bhí i Saddam? Bhí sé ullamh chun mórán dochair a dhéanamh le hairm ollscriosta, chomh luatha agus a bheadh na smachtbhannaí as réim. Agus bhíomar ar an mbóthar sin, gan dabht.

Deirtear nach bhfuil baint ar bith idir an cogadh san Iaráic agus an cogadh i gcoinne na sceimhlitheoireacht. Níl áit ar domhan agus níos mó sceimhlitheoirí ann sa lá atá inniu ann, mar tháinig siad chun praiseach a dhéanamh den tír, inár gcoinne. Ach cé nach gcreideann na nuachtáin é, bhí baint láidir ag Saddam leis na sceimhlitheoirí, fiú le hAl Caighda, roimhe sin. Seo alt ar an ábhar seo. Agus bíonn níos mó ag teacht chun solais i gcónaí, cé gur scriosadh an chuid is mó den fhianaise, mar gheall ar an mhoill a chur na NA ar chúrsaí.

Maidir leis na daoine dearfacha, tá Donald Rumsfeld in a measc. Ní ionann na ceannteidil agus an réaltacht, a mhíníonn sé san alt seo.
Agus seo ráiteas an uachtaráin, ag caint faoin dul chun cinn san Iaráic. Agus ráiteas oifigiúil eile faoi.

Tá obair le déanamh go fóill, agus ní bheidh sé éasca. Ní minic a bhíonn síocháin ann sa Mheánoirthear, agus tá cogadh le troid, agus tábhacht ar leith aige dúinn agus do na sceimhlitheoirí. Tá an t-ualach ag méadú do na hIarácaigh, agus ag laghdú dúinne. Le cúnamh Dé, beidh siad in ann a dtír féin a chosaint sul i bhfad.

Is ait an rud é, ach tá William F. Buckley Jr. ag éirí diúltach maidir leis an Iaráic le tamall anuas. Ní aontaíonn gach aon duine go bhfuil sé ag éirí linn, agus go háirithe go bhfuil sé ag éirí leo chun an daonlathas a chur i bhfeidhm. Seo simpóisiam ar an ábhar seo.

Dár ndóigh, agus an t-eolas nua ar fáil, níl an freasúra (na meáin go háirithe) sásta a admháil nach raibh an ceart acu. Seo alt deas ar an ábhar sin.

Tá Lá Saoirse na hIaráice ag teacht, ar an 9ú Aibreáin. Bímis ag ceiliúradh, agus ag súil le feabhas sa tír bhocht sin. Is trua – agus is coir é - go mbíonn mórán daoine ag súil lena mhalairt go fóill.

Léirmheas ar Alt le Mary Beth Taylor in Beo

Alt le Mary Beth Taylor in Beo

Scríobhadh an t-alt seo roimh ath-thoghadh diongbháilte George W. Bush, Samhain 2004. Fiú, bhí na frith-Bhuisaithe i mbarr a réime, agus scéalta ar fud na háite faoi bhaol na gCríostaithe, srl. Is cuid den histéire sin an t-alt seo.
Tá cúpla alt agam cheana féin faoi na frith-Bhuisaithe, mar shampla an ceann seo, a bhí in Comhar.

Agus an blag seo, faoin dearcadh céanna.
Bíodh iad sin mar chúlra don léirmheas seo.

Is alt fada é seo. Ach tá sé bunaithe ar rud simplí. Is daoine olca iad Críostaithe, mar ba mhaith leosan cur isteach ar chúrsaí craicinn na tíre. Agus níl aon rud níos tábhachtaí ann ná cúrsaí craicinn (go háirithe lasmuigh den phósadh agus idir homaighnéasaigh). Mar chuid den ‘saoirse’ seo, ceaptar go bhfuil ceart ag máithreacha a bpáistí a mharú, sin a rá, ginmhilleadh a imirt orthu. Nuair a bhí Bill Clinton ina uachtarán, agus é i dtrioblóid mar gheall ar chúrsaí craicinn, dúradh i gcónaí nach raibh ann ach gnéas, agus ba chuma sin. Am ar bith eile, ní bhíonn mórán ann ach an gnéas i gcúrsaí polaitíochta Mheiriceá. Bhuel, ní fíor sin. Bíonn siad ag brú an tsóisialachais orainn i gcónaí...ach sin scéal eile.

Cad tá cearr leis na Críostaithe, mar sin? Bhuel, ní maith leis an móramh díobh an ginmhilleadh, ná saol oscailte homaighnéasach, ná gnéas lasmuigh den phósadh. Tá a fhios agat, sin na tuairimí a bhíodh ag beagnach gach éinne tá daichead bliain ó shin. Ach an iad na Críostaithe amháin a bhíonn i gcoinne na rudaí seo? Ní hea. Bíonn an móramh de gach aon chreideamh mór ina gcoinne. Agus daoine eile nach bhruil cráifeach, freisin – daoine a fheiceann an dochar a dhéantar mar gheall ar na cleachtaí seo. Ach mar sin féin, féachaint gur Críostaí GWB, agus gur púca é, bíonn na liobrálaithe ag gearán faoi na Críostaithe.

Anois, an t-alt. Deir an chéad abairt:
"Tá an-tionchar ag an Eite Dheas Chráifeach ar an pholaitíocht sna Stáit Aontaithe anois, go háirithe i gcomparáid le deich mbliana ó shin."
An fíor sin? Bíonn tionchar ag Críostaithe ar an bpolaitíocht sna Stáit i gcónaí, agus bhunaigh siadsan an tír. Féach mar a cheap George Washington

Ach cad a bhí ar siúl in 1994, deich mbliana roimh an alt seo? Ó… Bhí Bill Clinton ina uachtarán. Rinne an príomhchúirt dochar dár saoirse maidir le agóidí i gcoinne an ghinmhillte. Fós féin, bhí an Contract with America ar siúl agus Newt Gingrich agus an réabhlóid Poblachtánach sa dáil a bhí ann. Nach ndúradh ag an am go raibh na Críostaithe ag dul thar fóir, agus gur bhaol iad don tír (féach mar a rinne an cúirt orthu)?
1994
Mar sin, dar liomsa, ní fíor an chéad abairt sin. An t-aon difear amháin, sin go bhfuil GWB sa teach bán.

An dara habairt. Tosaíonn sí ag caint faoi ghreamaitheoirí i Meiriceá. Sea, go minic is fearr le daoine mana maith ná smaoineamh, agus is breá le Meiriceánaigh saoirse cainte. Ní dhéantar na greamaitheoirí seo chun tuairimí a athrú. Déantar iad chun dlúthpháirtíocht a léiriú. Bíonn siad maslach go minic don taobh eile. Agus tá sé sin níos measa ná riamh mar go bhfuil an tír polaraithe agus an dá thaobh scartha óna chéile chomh mór sin – mar gheall ar an nginmhilleadh agus mí-iompar na gcúirteanna, go háirithe.

Deir sise “…taispeántas ollmhór idé-eolaíoch a bhíonn ar an ghnáthfheithicil i Meiriceá.” Ní bhíonn a leithéid r an ngnáthfheithicil. Bíonn a leithéid ar charranna éagsúla, go háirithe sna cathracha. Ansin, deir sí rud fíor – tá tábhacht ag tuairim gach duine aonar i gcúrsaí polaitiúla i Meiriceá. Sin an saghas rialtais atá againn. Ansin, tógann sí fear tuí:
“B'fhéidir gurb é an sampla is suntasaí de vótóirí a bheith ag iarraidh a gcuid tuairimí maidir le cúrsaí rialtais a chur i bhfeidhm ar dhaoine eile ná an streachailt leanúnach, an-fheiceálach idir na liobrálaigh ar mian leo go bhfanfadh an deighilt idir an eaglais agus an stát, agus an dream coimeádach, bunúsach a bhfuil sé mar sprioc acu an rialtas a dhéanamh Críostaí.”
Níl aon duine sa tír seo ag iarraidh rialtas Críostaí a bhunadh in áit an rialtais mar atá. Stad mé anseo an chéad uair a d’fhéach mé ar an alt seo, mar níl aon bhunús leis an mbréag / míthuiscint sin.

“Gan amhras, ba cheart go mbeadh deis ag gach vótóir dul i bhfeidhm ar an rialtas agus athruithe a thionscan i gcúrsaí polasaí. Ach nuair a úsáideann vótóirí - ar dream iad atá ar aon intinn, atá an-eagraithe, agus a bhfuil maoiniú fial á dhéanamh orthu - a gcumhacht chun polasaithe rialtais a dhearadh….” Ó, níl sé ceart go bhfuil páirtithe polaitiúla ann – ó, fan nóiméid – “atá bunaithe go hiomlán ar na nithe a gcreideann siadsan iontu ó thaobh creidimh de…” – ah, feicim anois. Níl sé ceart go bhfuil páirtí polaitiúil ag daoine cráifeacha! Mar sin, tá sé go maith má tá tuairim ar bith eile agat. Níl sé ceart má chreideann tú i nDia. An Meiriceá sin? Ní hea, ná baol air. Cacamas ar fad sin.
Is é an rud atá ag cur isteach ar mo dhuine ná go bhfuil daoine ann nach n-aontaíonn léi, agus go bhfuil daoine sa rialtas ag éisteacht leo. I bhfocail eile, tá sé ag cur isteach uirthi gur chaill a cairde an olltoghchán in 2000!

Agus mé ag caint faoi chacamas: “Tríd an bhaint atá acu leis an rialtas, tá sé mar aidhm ag na grúpaí seo de chuid na heite deise ord nua a chur i bhfeidhm i gcúrsaí polaitíochta na tíre a bheidh faoi údarás rialtais "Chríostaí".” Sea, Taliban Meiriceánach is ea iad, cinnte. Muise. Cé a dúirt a leithéid riamh? Cumtha as an aer é seo, mar chuid den teoiric comhcheilge coitianta i gcoinne Bush. Níl aon bhunús leis.

Luann sí Americans United for Separation of Church and State ina dhiaidh seo, agus deir sí gur ‘eagraíocht a chuireann béim ar shaoirse reiligiúnda’ iadsan. Mar a thuigim iad, is brúghrúpa polaitiúil iad a bhíonn i gcoinne Críostaithe agus aon rud a dtacaíonn Críostaithe leis. Tá an AU cosúil leis an ACLU. Deir siad nach bhfuil siad doicheallach roimh an reiligiún, ach tá. Ní féidir leis an rialtas reiligiún a bhunadh ná a dhéanamh ina chreideamh stáit. Sin an rud a deir an bunreacht. Níl aon duine ag iarraidh gan cothrom na Féinne a thabhairt do gach aon chreideamh, nach bhfuil ag iarraidh dochar a dhéanamh do dhaoine eile. Ach gach polasaí a bhíonn ann, bíonn siad bunaithe ar an tuiscint morálta atá ag gach duine, agus tá sé sin bunaithe ar chreideamh an duine. Ní féidir creideamh an duine a scarúint óna chuid tuairimí polaitiúla.

Deir sí go bhfuil an iomarca den Pháirtí Poblachtánach i réim faoi láthair. Bíonn an móramh sa pháirtí seo ina gCríostaithe, mar bíonn an móramh ina gcoimeádaithe, mar is léir go bhfuil baint ag an dá rud lena chéile. Bíonn liobrálaithe sa Pháirtí Daonlaitheach, agus de ghnáth, ní bhíonn Creidimh thraidisiúnta ag an móramh díobh siúd. Mar sin, mar a dúirt, tá sí buartha gur chaill a cairde toghchán 2000.

Ansin, an fíor-scéal. Gnéas. RU-486. Tá gnéas níos tábhachtaí ná beatha dhuine don eite chlé. Ní chreideann coimeádaithe sin, agus cuireann sé sin isteach uirthi. Ní maith le coimeádaithe an piolla seo. Thairis sin, tá amhras fós ann faoi.
Agus pósadh na homaighnéasaigh. Dá mbeadh a leithéid ann. Scriosann sin an pósadh mar rud. Is rud nua radacach an rud seo, agus níl sé glactha ag an móramh. Is cuma faoin gcreideamh – ach is éasca lipéid a úsáid seachas argóint. Is fearr ainmneacha a thabhairt ar dhaoine, agus imní a sceapadh fútha, ná aighneas cruinn a dhéanamh - sin an rud atá ar siúl san alt seo. Ní féidir, dar léi, go bhfuil an ceart ag aon duine a chreideann i nDia. Go sábhála Dia sinn!

Anois, an histéire ceart! “An bhféadfadh sé tarlú gur dialathas bunúsach Críostaí a bheadh sna Stáit Aontaithe…?” Muise. Tá bunreacht againn, agus rialtas seasmhach. An féidir le deachtóireacht cumannach a bhí ina rialtas i Meiriceá. Is dócha gur féidir. Ach níl aon bhaol ann ag an am seo. Ní bhíonn rialtas nua ann i Meiriceá gach uair a bhíonn páirtí polaitiúil eile, nó fiú daoine áirithe, i réim. Is amaideach ar fad an smaoineamh sin.

“…Ach tá an baol ann go n-éireoidh le "mionlach an-eagraithe" an smacht a fháil…”
Dar ndóigh, ní ionann sin agus an mionlach atá a brú pósadh homaighnéasach ar thír neamhthoilteanach…nó ar ghrúpaí atá ag baint droch-fheidhm as na cúirteanna chun dlíthe a dhéanamh gan vótaí na ndaoine. Ní hea, níl aon bhaol ann ach na Críostaithe.

“An cheist lárnach agus an chúis imní ná an tslí a dteastaíonn uathu a gcreideamh cúng a chur i bhfeidhm ar shaol daoine eile…” Tuigeann tú, níl ann sa Chríostaíocht ach creideamh cúng neamhthuisceanach…níl sí chomh breá mar chreideamh an lucht cheartchreidmhigh pholaitiúil (PC), gan dabht. Bíonn siad ‘leathan-aigeanta’ – mura bhfuil tú i do Chríostaí.

Mar fhocal scór: Chaill siad an t-olltoghchán, agus tá daoine nach n-aontaíonn leo i réim sa rialtas. Thíos seal agus thuas seal. I mo thuairimse, táim an-sásta go bhfuil a leithéid thíos. Dia idir sinn agus an t-olc.

Tá áthas orm go bhfuilim i mo shaoránach i dtír a thugann cead dom mo thuairim a nochtadh – cé gur Críostaí mé.

An Inimirce

Le fada an lá, thugtaí ‘inimircigh mhídhleathacha’ ar inimircigh mhídhleathacha, sna Stáit. Le déanaí cloistear ‘inimircigh gan doiciméid’ nó fiú ‘oibrithe gan doiciméid’ orthu. Iarracht eile ag an lucht ceartchreidmheach polaitiúil (PC) é seo chun dea-fhocail a chur ar dhrochrud. Is sofhriotail iad, na nathanna cainte seo.

Ceist mhór í seo i Meiriceá le déanaí, mar tá polaiteoirí áirithe (agus fiú Easpaig agus sagairt áirithe) ag baint adhmaid aisti, agus tá conspóid ann maidir le dlí nua atá idir lámha ag an rialtas. Is ceist mhór í in Éirinn, chomh maith, mar gheall ar an méid daoine a bhíonn ag cur fúthu sa tír le déanaí.

Is ceart bunúsach do thír ar bith é go bhfuil teorainneacha aici, agus go bhfuil daoine áirithe, seachas daoine eile, ina saoránaigh inti. Ní féidir le tír nó eagras ar bith cur isteach ar na cearta seo, gan chogadh. Deir sóisialaithe áirithe gur cóir do thír shaibhir a saibhreas a roinnt le daoine ó thíortha bochta. Ach déantar sin i gcónaí. Deir na daoine céanna go bhfuil cearta ag gach eachtrannach seilbh a ghlacadh ar shaibhreas ár dtíre. Bhuel, íocaimid as gach seirbhís agus tuillimid gach a bhfuil againn mar thír. Ní íocann inimircigh mhídhleathacha cáin ar bith. Úsáideann siad mórán seirbhísí poiblí. Is gadaithe iad, i bhfírinne. Níl ceart ag éinne bheith ina ghadaí. Sílim go bhfuil an rud sin sa Bhíobla, a Easpaig Mahoney.

Tá fadhb ar leith ag Meiriceá, mar go bhfuil tír bhocht ar an teorann againn, agus bíonn rialtas na tíre sin ag gréasú a saoránaigh dul ar imirce trasna an teorainn. Dá ndéanfadh an rialtas sin iarracht chun cúrsaí a fheabhsú i Meicsiceo féin, bheadh saol níos fearr ag gach saoránach inti. Ach is fearr leo fanacht chomh truaillithe agus a bhíodh siad riamh, agus diúl ar chíoch Mheiriceá.

Níl an fhadhb chéanna ag Éire, ach tá mórán daoine in ann teacht i dtír mar gheall ar a ballraíocht san Aontas Eorpach. Doras oscailte nua is ea é seo. Mar atá, tá a ndorais oscailte ag tíortha eile san Aontas, agus tagann daoine ó gach cearn den domhan isteach. Is fiú machnamh a dhéanamh ar na rialacha, dar liom. Ní mór do gach tír a féiniúlacht a chaomhnú. Ní ionann gach saoránach, dar ndóigh, ach bíonn cultúr agus teanga(cha) coitianta ann, agus fealsúnacht rialtais i gcoitinne ag an chuid is mó díobh. Uaireanta bíonn creideamh amháin mar chreideamh oifigiúil tíre. Uaireanta bíonn saoirse chreidimh ann. Nach difear mór sin? Sin fadhb mhór atá ag brú ar na hEorpaigh faoi láthair, mar gheall ar na Moslamaigh. Ach bíodh a réiteach féin ar na ceisteanna seo ag gach tír. Má tá Béarla riachtanach chun bheith i do shaoránach i Meiriceá, bíodh. Tá a dlíthe féin ag gach aon tír. Tá cinn áirithe níos fearr ná cinn eile. Ach is rogha na ndaoine iad sna tíortha is fearr. Sna tíortha (agus tá mórán díobh ann) faoi dheachtóirí, tá srian ar a gcumhacht mar gheall ar theorainneacha. Tá teorainneacha agus dlíthe inimirce tábhachtach chun saoránaigh na tíre a chosaint ó thíortha eile. Agus is é príomhdhualgas d’aon rialtas ná a saoránaigh a chosaint.

Anois, an bhfuil tú i do shuí? Tá an tUachtarán Bush mícheart amach is amach maidir leis an inimirce. Ba bhreá leis pardún ginearálta eile a dhéanamh, seachas dlíthe na tíre a chur i bhfeidhm. Gach uair a dhéantar pardún ginearálta, tugann sé misneach don chéad ghlúin eile teacht isteach go mídhleathach, agus fanacht ar phardún. Is masla agus éagóir do gach aon inimirceach dleathach a leithéid a dhéanamh. Tá cearta ag na daoine sin, i bhfírinne, mar atá. Déanann sé dochar do mheas ar an ndlí aon uair a sháraítear an dlí gan pionós. Níl aon mhaith le teacht as pardún ginearálta, pé sofhriotal a thugtar air.

Go minic, is rud maith an inimirce, agus bíonn feabhas ar chúrsaí mar gheall ar thallanna agus díograis an inimirceach. Ach ní mór go mbíonn smacht ar an inimirce. Ní féidir Meiriceánaigh a dhéanamh as daoine mura bhfuil an móramh ina dtimpeall ina Meiriceánaigh, mar shampla. Fiú nuair a bhí Meiriceá ag mealladh na mílte daoine chuici, tugadh sos de ó am go chéile. Tá am de dhíth chun comhphobal a chruthú, agus leanúnachas agus féiniúlacht a chosaint is a chaomhnú.

Ní ionann daoine eile a ghlacadh mar shaoránaigh, agus an tír a ghéilleadh do dhaoine eile. Is cuma le cuid díobh faoin tír agus a traidisiúin agus a hoidhreacht, agus is fuath le cuid eile díobh í. Is bás lena lámh féin d’aon tír an inimirce gan chosc. Agus is maith an rud é an tírghrá. Fós.

Tuilleadh eolais:

Thomas Sowell
The Corner
National Review
Americans for Legal Immigration
Kathryn Lopez

343

Nuair a bhíomar ag ullmhú don mhórshiúl Lá 'le Pádraig, agus sinne ar shráid ar thaobh Aibhinne a Cúig i gCathair Nua-Eabhraic, chonaic mé slua mór ag iompar bratach Meiriceánach ag dul thar dheireadh an bhóthair sa mhórshiúl. Cheap mé go raibh sé go breá, ach níor thuig mé ag an am cad a bhí ar siúl. Bhí bratach ann do gach fear dóiteáin a fuair bás ar an aonú lá déag de Mheán Fómhair 2001 sna túir. Ba mhór an slua sin. B'omós álainn é seo.

Tá na bratacha le feiscint i radharc amháin sa scannáinín seo.

Seo mórán grianghraf (síos an leathanach beagán) díobh, agus na de na fir dhóiteáin á n-iompar.

Beannacht Dé orthu go léir.

An Dímheas Coitianta

‘Sé an nós coitianta, go háirithe i measc lucht na hagóide, meon olc a chur i leith gach aon duine nach bhfuil ar aon intinn leo. Mar sin, más féidir go ndearna George Bush rud mar chogadh a fhearadh ar dhroch-chúis nó chúis mhaith, ní bhíonn amhras ag éinne díobh siúd gur cúis olc a bhíonn ann. Cumann siad na cúiseanna seo as an aer, seachas aon cheann a thabhairt do chúis mhaith, cé go mbíonn Bush ag maíomh gurb iad cúiseanna maithe a bhíonn ann. Mar sin, agus iad neamh-thoilteanach éisteacht le focail na ndaoine nach n-aontaíonn leo, mar is cinnte leo gur bréagacha iad, agus iad ag cumadh na mbréag chun an droch-chúis a chur ina leith, déanann lucht an bhréagnaithe bréagadóirí díobh féin. Ach ní dhéanann siadsan é ar dhroch-chúis, an dtuigeann tú.

Dia idir sinn agus an t-olc.

An India agus an Buama

Thosaigh mé ag léamh leabhair a fuair mé ó Nollag Ó Gadhra tamall ó shin, leabhar a scríobh seisean in 1969, dar teidil Gandhi. Scríobh sé maidir le hÉire agus hIndia:

Tíortha neodracha (tá súil agam!) sinn araon agus níl aon dá thír eile a rinne níos mó ar son na dí-armála adamhaí.

Nach mó an t-athrú ar an saol ó shin, agus an buama ag an India agus an bPacastáin, agus sin glactha ag an saol, agus ag na Stáit Aontaithe fiú. Thug uachtarán Bush cuairt ar an India agus an bPacastáin an tseachtain seo. Bhíodh smachtbhannaí ar na tíortha seo mar bhris siad an conradh in aghaidh iomadú núicléach. Ach d'imigh an capall sin ón scioból tá na blianta ó shin, agus ceaptar sa lá atá inniú ann go bhfuil sé níos tábhachtaí bheith cairdiúil leis na tíortha seo. Tá mórán tráchtála idir na Stáit agus an India, agus is cara tábhachtach í an Phacastáin sa troid i gcoinne na sceimhlitheoirí (mar atá cairde na laethanta seo). Is tír tábhachtach i gcúrsaí gnó í an India, agus is dócha go bhfuiltear á chothú mar chothromaíocht ar an Sín.
Tuigtear go bhfuil na buamaí ag na tíortha seo chun iad féin a chosaint óna chéile, agus níl aon chuspóir eile acu leo. Sin an diféar an-mhór idir iadsan agus an Iaráic agus an Iaráin. Cúis imní is ea é go bhfuil an buama ag tír mhoslamach mhíshocair in a bhfuil mórán sceimhlitheoirí (b'fhéidir Osama féin), mar sin féin. Ach tá an India ann mar chothromaíocht - neodrach? Ní dóigh liom go n-aithníonn sceimhlitheoirí neodracht. Agus cad is neodracht ann sa chás seo, in aon chor? Tá an dúnmharú mícheart agus ceart araon?
Nach mó an t-athrú ar an saol.

Síochánaithe

Tá cúpla abairt greannmhar - nó b'fhéidir truamhéalach - in alt le Seán Ó Riain in Comhar, Feabhra 2006. Ní maith liom Ó Riain mar cholúnaí, mar bíonn dearcadh frithMheiriceánach, sóisialach aige i gcónaí. San alt seo, tá sé ag caint faoi gach aon iomrá olc faoi Mheiriceá sa Cholóime. Ní raibh sé de mhisneach agam an t-alt go léir a chríochnú, mar atá, mar gheall ar an droch-chlaonadh ann. Ach seo an dá habairt:
"Chaith Brendan Forde tamall maith ag tacú leis an San Jose de Apartado Peace Community, dream dúchasach atá i gcoinne gach aon saghas cogaidh. Roimh Nollaig bhí orthu achainí a dhéanamh ar an bpobal idirnáisiúnta iad a chosaint ó ionsaithe marfacha na bparaimhíleatach."
Dá ndóigh, ní fhaca Ó Riain aon rud ait sa ráiteas sin. Ach nach sin mar a bhíonn le síocháinaithe? Bíodh a fhios agaibh go bhfuil meas agam ar an bhfíor-síocháiní. Ní minic a bhíonn a leithéid ann, áfach. Níos minice, bíonn daoine in ainm is a bheith i gcoinne gach aon saghas cogaidh - go dtí an uair a bheidh fíor-bhaol ann dóibhsean. Ansin, glaonn siad ar an bpobal idirnáisiúnta (na Stáit, sin a rá, mar ní dóigh liom go mbeidh suim ag an Chóiré Thuaidh) teacht chun cabhair a thábhairt dóibh. Mura bhfuil tú sásta bás a fháil ar son na cúise, ná tabhair síochánaí ort féin. Mura bhfuil tú in ann na drochdhaoine a fheabhsú agus an tsíocháin a chothú in a measc-san, ní fiú do bhás an chúis. Ach sin scéal eile.
Ní bheadh síochánaí beo mura mbeadh daoine eile sásta iad a chosaint. Tá na Amish i Meiriceá - slán sábháilte. Níl siad sa Rúis, ná fiú san Eoraip fós.
Bhí mé ag éisteacht (comh fada agus is féidir liom) le nuacht ó Deutsche Welle. Thug mé faoi deara dearcadh na nEorpach, maidir leis an Iaráin (agus chuile rud eile). Tá siad sásta caint, caint, caint leis na hIaráinigh, mar a bheadh daoine iontaofa iontu. Níl aon rud práinneach dóibh sa chás, mar ní dóigh liom go dtuigeann siad go bhfuil aon bhaol ann dóibhsean. Le fada an lá, tá siad faoi scáth cosanta Mheiriceá. Má bhíonn fíor-bhaol ann, beidh Meiriceá sásta iad a cosaint arís eile.

An mbeidh?

Cé hIad na Daoine Deasa?

Rinne mé trácht ar rud ar an Imeall, rud ar mhaith liom míniú níos fearr. Dúirt mé gur tharla athrú ar an idirlíon tar éis 9/11, agus fuair mé nach raibh gach duine chomh deas agus a cheap mé. An é nár aontaigh siad liom, agus sin an fáth? Ní hea. Níl siad go deas mar tacaíonn siad leis na daoine ar mhaith leo mise a mharú, daoine a mharaigh mo chomharsana, agus a bhíonn ag marú daoine eile ar fud an domhain. Tacaíonn siad leis an sceimhlitheoireacht. Ceapann siad go bhfuil an milleán ar Mheiriceá as 9/11, agus as gach aon rud eile atá mícheart sa saol seo, agus níos measa fós, go bhfuil sé de cheart ag na sceimhlitheoirí sinne a mharú.

An é nach bhfuil ann ach tuairimí, sa mhéad sin? Tuairimí a thugann misneach do naimhde mo thírse, agus dó dhaoine a mharaíonn strainséirí mar gheall ar na tuairimí céanna. Níl sé sin go deas, dar liom. Más é an tuairim atá ag duine ná go bhfuil an ceart ag a gcairde mise a mharú, ní cara domsa an duine sin. Agus is mór an trua é, ach tá a leithéid sin ann.

Na Meáin Chumarsáide i Meiriceá

Mar chuid den mhiotas coitianta go gcreidtear gur saghas deachtóra é Uachtarán Bush, creidtear go bhfuil smacht éigin aige ar na meáin chumarsáide i Meiriceá. Is deacair do Mheiriceánach sin a chreidiúint, mar bíonn an fhianaise os a chomhair i gcónaí nach fíor sin. Ach creidtear an scéal go saonta san Eoraip (mar a chreidtear gach aon droch-rud faoi Bush agus Mheiriceá) go ró-mhinic. Tá claonadh an-láidir sna meáin i Meiriceá, atá ann ó na caogaidí nó níos mó ná sin, i bhfabhar na heite clé. Tá sé mar áit ar bith eile ar domhan.

Caoga bliain ó shin, tharla an chéad athrú sa scéal sin le tosnú an irisleabhair National Review (atá ann agus ag dul ó neart go neart ó shin i leith). Ba é an chéad foilseachán a léiríodh dearcadh na heite deis, agus rinneadh go seoigh sin. Bhunaigh William F. Buckley Jr. an irisleabhar sin, agus níos déanaí, bhí clár teilifíse aige, Firing Line (nach bhfuil ann níos mó). Gach aon rud eile ar an teilifís, bhíodh an dearcadh céanna ann (frith-chogadh sa Vítneam, mar shampla).

Ní raibh sé éasca an dara thuairim a bhaint amach le fada sna meáin, ach sna rudaí seo. Bhíodh riail ann, agus bhíodh ar chlár raidió nó teilifíse 'am cothrom' a thabhairt gach aon uair a bhí tuairim le cloisteáil ann. Ní ionann tuairim agus claonadh, dar ndóigh. Mar sin, ní raibh mórán ann faoi thuairimí. Ach sna hochtóidí, athraíodh an riail sin, agus thug an t-athrú sin seans do dhaoine a dtuairimí a nochtadh gan bhac. Sin an uair a tháinig Rush Limbaugh ar an stáitse. Fós, is é a chlár raidió an clár cainte is mó i Meiriceá. Mar bíonn an claonadh eile ann i gcónaí, agus ní raibh ach a chlár-san ann chun dearcadh eile a fháil. Agus tá tuiscint ar an ngreann aige. Tá a chlár taitneamhach, pé dearcadh atá ag an éisteoir.

Lean daoine eile é, agus tá mórán ann anois. Ina dhiaidh sin, tosaíodh bealach nua teilifíse, Fox News, agus tá cláir thuairimí ann a thugann dearcadh na heite deis freisin. Ach mar a bhíodh riamh, bíonn claonadh ann i leith na heite clé ar na bealaigh eile go léir, an chuid is mó den am. Uaireanta, tugann siad cothrom na Féinne don dá thaobh, agus uaireanta bíonn seans ann anois chun an dara thuairim a nochtadh ar na bealaigh sin. Tuigeann siad an ghnaoi atá ag daoine ar leithéid de Rush.

Mar sin, tá feabhas ann, ach is tábhachtach a thuiscint go mbíonn an móramh mar a bhíodh siad riamh, fós. Go háirithe na nuachtáin agus na bealaigh theilifíse is mó, The New York Times, CBS, agus Reuters, mar shampla. Tapaíonn siad gach deis chun Bush a bhualadh. Ach sa lá atá inniu ann, níl sé éasca dóibh a dtuairimí a bhrú ar dhaoine, agus na fíricí a chur as a riocht.

Mar a mhínigh mé ar an Imeall le déanaí, tá na Pajamahadeen ann sa bhlogchruinne, agus is féidir leis an ngnáthdhuine na fíricí a iniúchadh agus a scrúdú ó bhunfhoinsí agus ó dhaoine neamhspleácha. Is léir go bhfuil an méad is mó dá bhfuil ar an idirlíon ón eite chlé (agus ar buile!) – ach bíonn an dá dhearcadh ann i gcónaí, má tá suim (agus cead a léite) ag éinne.

Naisc a bhaineann leis seo:
Media Research
Honest Reporting
National Review
Rush Limbaugh
Fox News

Rogha an Dá Dhíogha

Roghnaigh na hArabaigh Phalaistíneacha Hamas seachas lucht Arafat sa toghchán is déanaí. Chuir duine 'Arafatastáin' ar an áit sin, ach anois, agus lámh láidir na hIaráine in uachtar ann, níl sé chomh oiriúnach agus a bhíodh. Is mór an trua nach raibh ach rogha idir sceimhlitheoirí ann. Ní leor toghcháin chun daonlathas a dhéanamh. Ní mór go bhfuil rialú an dlí ann, meas ar an mionlach, cead cainte is cead aighnis, srl. Níl na rudaí seo ar fáil san áit siúd.

Is cinnte nach bhfuil suim acu i síocháin le hIosrael. Bhíodh cur i gcéill ann roimhe seo, agus dóchas mar sin. Deir daoine áirithe anois gur féidir go séanfaidh Hamas an foréigean anois. Deir na daoine dóchúla seo gur féidir go mbeidh tionchar an ghnáthdhuine orthu, agus go gcaithfidh siad an sceimhlitheoiríocht uathu.

Nílimse chomh dóchasach sin.

Agus aon uair a dhéanann Hamas ionsaí ar dhaoine anois, tá rialtas (ar éigin) taobh thiar de, agus sin cúis chogaidh.

Ach cad a bheadh ann dá mbeadh an bua ag Fatah? Beagnach an rud céanna. Bhí siadsan ag tabhairt airgid do theaghlaigh na sceimhlitheoirí féinmharaithe cheana féin.

Is trua liom na daoine bocht siúd. Níl mórán dóchas ann dóibh. Ach bíonn a gcairde á spreagadh go fóill na rudaí céanna a dhéanamh, gan athrú, gan feabhas. Is trua liom iad.

An Iaráin - Cad a Dhéanfar?

Tá gealt cheart i mbun san Iaráin - Ahmadinejad. Saghas Hitler atá ann. Agus tá sé agus a chomhghleacaithe ar tóir arm adamhach. Inniu, bhris siad na séalaí ar a gcuid imiobreoirí núicléacha. In 1981, stad na hIosraelaigh Saddam, nuair a rinne seisean amhlaidh. Le tamall fada anuas, tá na Gearmánaigh agus na Francaigh ag caint leo, agus na Rúisigh ag caint is ag cabhrú leo, chun stad a chur lena dtóir seo ar arm núicéalach.
Aon chosúlacht le tír eile anseo? Agus tá bagairt uafásach orthu anois - mura stadann siad, gheobhaidh siad íde béil ón gComhairle Slándála, agus b'fhéidir - muis! - smachtbhannaí! Sea, rinne sin an gnó an uair roimhe seo. Agus níl an méid ama sin ann.
Tá súil agam go mbeidh tíortha eile sásta an jab a dhéanamh an uair seo, seachas an t-ualach a chur ar Iosrael (agus na Stáit Aontaithe) arís eile. Beagáinín súile.
Go sábhála Dia sinn.

Iranian Pilgrims in Mecca