Ceapann an t-ambasadóir John Bruton go bhfuil na hÉireannaigh a dhiúltaigh an conradh seo aineolach agus dall (níl sé éasca a léamh ná a thuiscint...). (Agus sa chaint sin, tugann sé gach sonra dá bhfuil tábhachtach ann, dar leis - agus ní luann sé an ginmhilleadh!) Dar leisean agus mórán daoine eile, beagnach gach tír eile san Aontas Eorpach, ní mór reifreann eile a reachtáil. Agus déanfar sin go bhfaighfear an torradh atá uatha. Sea, sin an plean atá ag na Francaigh, srl.
Agus is léir ón scéal uafásach seo ó Phoblacht na Seice cad é an saghas measa atá ag lucht an Aontais, go háirithe sa Fhrainc, orthu siúd nach n-aontaíonn leo faoi gach aon rud. (Tá tuiscint nach beag acu i bPoblacht na Seice ar a leithéid, agus ba chóir éisteacht leo.) Níl ann sa Daonlathas ach bealach chun a dtoil a chur i bhfeidhm. Is uirlis é, sin uile. Agus is amhlaidh a bhíonn gach áit a bhfaigheann rialtas sóisialach smacht ar thír, mura mbíonn réabhlóid ann. De ghnáth, bíonn uachtarán fad a shaoil ann i ndeireadh na dála (féach a bhfuil ar bun ag Chavez, mar shampla).
Is fadhb mhór an diúltú seo, dar le lucht na hEorpa, agus beidh Éire thíos leis. Ach an fíor sin? Cad tá cearr le múnla na hEilvéise? Nach tír shaibhir sin? Nach bhfuil siad in ann oibriú le tíortha eile na hEorpa?
An púdal na hEorpa í Éire? Nó an é, mar a deir na Gearmánaigh, go bhfaca Éire "was des Pudels Kern ist" (croí an phúdail)?
(Spreag an t-alt seo in Beo! an bhlagmhír seo.)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment