Vóta Eile in Aghaidh Iosrael...

Cé mhéad ball na Náisiúin Aontaithe a chaithfeadh vóta chun áit a aithint mar thír nuair

• Bhí dhá ghrúpa ag maíomh go raibh siad i gceannas ansin go dtí tamall ó shin agus ní léir go bhfuil siad ag feidmhiú go maith fós lena chéile.  Rialtas an-amhrasach atá ann.
• Tá dhá phíosa talún éagsúla acu, gan cheangal
• Níl teorainneacha socraithe acu
• Níl siad i gceannas ar aon teoreannacha, ná a n-aerspás, ná aon phort
• Is sceimhlitheoirí gan náire iad
• Bíonn a dtreoraithe ag insint bréige, agus ní aithníonn siad an stair mar a tharla
• Tá éillitheacht fhorleathan ansin
• Briseann siad dlíthe idirnáisiúnta i gcónaí - níl meas dá laghad acu ar a leithéid
• Ní aithníonn siad ball na NA mar thír
• Ní dhearna siad aon dul chun cinn mar phobal le chomh fada agus a chuir siad pobal orthu féin
• Ní pobal stairiúil iad.
• Níl aon chultúr, teanga ná creideamh dá gcuid féin acu
• Dóbair go bhfuil geilleagar ar bith i bhfeidmh ansin
• Tá baint acu le coireanna ar fud an domhain
• Tá droch-chlú acu maidir le cearta daonna
• Chuirfeadh an t-aitheantas seo isteach ar chonarthaí atá acu (gheall siad nach n-iarrfadh siad an t-aitheantas a fháil gan socruithe eile a dhénamh lena gcomarsa)
• Ní bhfaighidh siad a lán airgid atá ar fáil dóibh ag an am seo, má iarrann siad stádas mar thír a fháil (déanfaidh sé dochar dá bpobal)
• Chuirfeadh an t-aitheantas seo isteach ar aon dul chun cinn maidir le síocháin idir iadsan agus a gcomharsa
• Nóiméad ó shin, bhí siad ag pléascadh busanna, agus seoladh cúpla céad diúracán chuig a gcomharsa, agus mar sin de.  Cheapfaí ar an aitheantas seo mar luaíocht ar an saghas seo droch-iompair
• Ní dhéanfadh an vóta seo aon mhaith 

Náid. 

O, fan nóiméad - is fuath leo na Giúdaigh agus ba mhaith leo Iosrael a scriosadh!

Céad tríocha a haon.

Miotas na bPalaistíneach in Éirinn

An samhail is fearr do dhearcadh mhóramh na nÉireannach (ar an idirlíon agus sna meáin, ar a laghad) faoi na 'Palaistínigh bhochta atá go díreach cosúil leis na hÉireannaigh'...sin Bizarro World na ngreannán.  Gach rud a chreideann siad, is malairt glan na fírinne é.  Ach is miotas náisiúnta é, atá ann go hoifigiúil fiú, agus níl aon tírghrá agat mura bhfuath leat Iosrael, de réir dealraimh. 

Níos minice ná a mhalairt, dar le Fearn agus daoine eile, bíonn sé ar nós cuma liom ag an chuid is mó de mhuintir na hÉireann.  Ní bhaineann sé lena saol.  Ach fiú más amhlaidh, na daoine a dhéanann aon adhnua de, bíonn siad lán cinnte gur ionann 'trodaithe na saoirse' ar mhaith leo Iosrael a scriosadh, agus a gcuid 'trodaí na saoirse' féin.  Agus is a leithéidne a imríonn tionchar ar an rialtas agus ar chúrsaí idirnáisiúnta.

Níl rialtas na hÉireann ach beagáinín níos fearr ná radacaigh na tíre (ach bíonn tuaisceart na hÉireann níos measa ná áit ar bith eile sa deisceart, dar ndóigh). Cinnte, déantar gnó le hIosrael (ach dóbair nár ghlac siad le baghcat).  Ach pé caint atá ann faoina gcuid neodrachta, tá siad chomh frith-Iosrealach agus is féidir gan imeacht ón Aontas Eorpach nó cogadh a fhearadh orthu. Níl aon fíor-chairdeas ann idir na tíortha beaga daonlathacha seo. Seasann rialtas na hÉireann leis na daoine a phléascann busanna agus a sheolann diúracáin chuig Iarúsailéim. Laochra ag seasamh leis na daoine atá faoi chois iad, cheapann siad. Ar mithreoir ag tacú le radacaigh ar mhaith leo gach duine in Iosrael a mharú, le fírinne.

Ní raibh sé chomh dona i gcónaí (cé go raibh roinnt frithghiúdachais ann riamh, maraon le háit ar bith eile).  Sula raibh Iosrael féin ann mar thír, bhíodh tuairim choitianta in Éirinn a bhíodh ar son na Síónach.   Bhí a lán fadhbanna ann ó bhunaíodh stát Iosrael, ámh.  Chomh luath agus a ghlac na Giúdaigh le críochdheighilt mar réiteach (réiteach a bhí ag na Náisiúin Aontaithe, ach sin scéal eile...), thosaigh na hÉireannaigh chun droch-chomparáid a dhéanamh lena gcás féin. Ní raibh aon chabhair é dearcadh an Vatacáin, a ghlac Éire freisin, go mba chóir cathair idirnáisiúnta a dhéanamh de Iarúsailéim, agus nár thug siad aitheantas do Iosrael le fada mar gheall air sin.  Is fada casta an stair, ach ar ball d'éirigh dearcadh na tíre ní ba mheasa, agus tharla athrú mór sna 1970í go háirithe, nuair a rinneadh cairdeas idir an IRA agus an PLO.  Mar gheall ar an mbolscaireacht a rinne an IRA agus a lucht tacaíochta (an eite chlé), cailleadh an fíorscéal go huile is go hiomlán.  Níl ann anois ach 'na daoine bochta Palaistíneacha a bhíonn faoi bhrú ag na Iosraeligh mhóra olca'.  Ní fheictear ach coilíneacht Shasanach a rinneadh i dtír na bPalaistíneach - cé nach raibh duine ann mar Phalaistíneach riamh, cé gur throid na Giúdaigh in aghaidh Sasana chun a saoirse a bhaint amach...is cuma.  Tá an miotas ró-láidir.

Ghlac rialtas agus muintir na hÉireann le síocháin atá bunaithe ar an gcomhghéilleadh ina dtír féin.  Nuair nach bhfuil éinne lán-tsásta, sin sainmhíniú ar an gcomhghéilleadh.  Ní raibh sé éasca, ach bhí sé ceart agus riachtanach.  Tá síochán in Éirinn, buíochas le Dia.  Beidh Iosrael sa chás céanna, má bhíonn na hArabaigh sásta riamh glacadh leo.  Ach bíonn Éire ar aon intinn leis na hArabaigh dhiúltacha.  Tá sé i bhfad níos éasca gan comhghéilleadh a ghlacadh i dtír atá i bhfad i gcéin.  Ní hiad a muintir féin a bhíonn ag fáil bháis.  Is amhlaidh go bhfuil Éire sásta 'an troid' a choimeád beo thar sáile.  B'fhéidir le hÉire bheith ina dea-shampla.  Ach in ionad sin, bíonn siad ag tacú leis an taobh atá glan in aghaidh aon chomhghéilleadh.  Is rí-mhór an trua sin.

"The Irish tendency to view the outside world in terms of local obsessions is still with us."

Mar is eol d'aon duine le súile oscailte, is tír bheag Israel, a bhfuil tíortha móra naimhdeacha Arabacha mórthimpeall uirthi, a bhíonn ag bagairt a báis uirthi ó lá a bunaithe.  Níl suim dá laghad ag na Iosraeligh i gconcas nó i gcogaíocht.  Ní bhíonn acu ach tír shlán shábháilte.  Bhí siad sásta talamh a thabhairt ar ais i ndiaidh a mbua i ngach cogadh (a thosaigh is a chaill na hArabaigh).  Déanann siad gach rud a b'áil le lucht idirnáisiúnta na síochána (mar dhea), nach ndéanfadh deireadh dá dtír.  Agus ní fhaigheann siad ach ionsaithe mar chúiteamh air.  Riamh.  Ach in aghaidh na fírinne, síltear in Éirinn gur iadsan na daoine olca.

Go gcuirtear an droch-iompar go léir ó Éirinn (agus ó thuaisceart na hÉireann).  Tús maith, leath na hoibre.

Frith-Iosraelachas na nÉireannach

Is í Éire an tír is measa san Eoraip maidir le frith-Iosraelachas.  Agus tá a fhios sin ag an saol.  Is léir gur ionann iad ar fuath leo Iosrael agus lucht na heite clé.  Scríobh mé sa mhír roimhe seo faoin bpósadh aisteach sin, ach sin iad mar atá.  Cheapfaí go bhfuil gach Éireannach ar aon intinn faoin bhfuath seo, más ar an idirlíon agus sna meáin chumarsáideacha amháin a fhaightear an t-eolas.  Sin an baol do dhuine de mo leithéidse, atá thar sáile.  Ach tá aithne agam ar dhaoine ciallmhara in Éirinn agus orthu a bhfuil aithne acu ar dhaoine eile in Éirinn, agus geallann siad dom nach amhlaidh an scéal.

Is é mo thaithí féin go bhfuil ar a laghad cúpla duine ann a sheasann ar son Iosrael.  Tá Kevin Myers ann.  Níl sé ceart faoin uile rud, ach níl a mhalairt fíor ach oiread.  Neimisis na heite clé é in Éirinn (sórt Ann Coulter na hÉireann, is dócha).  Agus uair amháin nuair a bhí mé ar an raidíó ag argóint ar son Iosrael, bhí duine eile ann ar mo thaobh, agus ba Éireannach é.  Ní cuimhin liom a ainm, faraor.  Agus tá cúpla duine eile mar sin ann.

Tá aithne agam ar a lán daoine de bhunadh na hÉireann i Meiriceá atá sásta tacú le hIosrael.  Ní minic aon duine a tháinig i dtír le déanaí...  D'éirigh Éire ní ba radacaí feadh na mblianta, agus a fhad siar agus a tháinig duine, is amhlaidh is lú radacach é, go hiondúil.

Deirtear agus ceaptar i measc lucht na heite clé in Éirinn nach bhfuil ach dearcadh amháin ann atá 'Éireannach'.  Níl ach tuiscint amháin ar an scéal - agus is drochthuiscint sin a thacaíonn leis an sceimhlitheoireacht agus a chuireann i leith na nIosraelach gur coilínigh iad.  Agus bíonn an eite chlé an-nimhneach.  Ní bhíonn an taobh eile sásta an nimh sin a spreagadh ina leith, agus ní bhíonn siad ag rá go poiblí go seasann siad le hIosrael, minic go leor.  Ach tá siad ann.

Seo sampla eile den nimh, a thugann radharc dúinn ar roinnt daoine cróga eile, ina ainneoin féin.  Minic go leor, is ionann lucht tacaíochta an IRA agus lucht tacaíochta Hamas, agus a mhalairt.  Aithníonn sceimhlitheoir sceimhlitheoir eile, cinnte.  Ach tá easaontóirí ann in Éirinn atá sásta caint os ard, agus buíochas mór le Dia, níl éinne chun gunnaí a scaoileadh leo um an dtaca seo.  Mar sin féin, níl sé éasca, agus ní maith le héinne gur fuath le daoine glórmhara iad.  Is iomaí duine a fhanann ina thost, táim cinnte.

Sin drochthionchar na dTrioblóidí ar an scéal seo.  Ach blianta ó shin, agus an nimh á stealladh chugam ar chlár plé Beo (iris lán-frith-Iosraelach, mar atá), tar éis tamaill tháinig duine a thuig le fírinne cad atá de dhíth chun síocháin a chothú - rud a d'fhoghlaim sé ó fhadhbanna na hÉireann (bhíodh gach duine gan fíor-ainm ar an suímh sin, mar sin, níl a fhios agam cé a bhí ann).  Bhí daoine ann in Éirinn ar mhaith leo síocháin, agus a bhí i ndáiríre faoi.  Agus tharla.  Táim cinnte go bhfuil daoine mar sin ann fós, nach mbíonn sásta bréagacha agus nimh a scaipeadh, seachas fíor-iarrachtaí a dhéanamh chun síocháin a chothú.  Is mór an trua go bhfuil siad, de réir dealraimh, ina mionlach sna laethanta seo.

Aon uair gur mian leis na hArabaigh agus a lucht tacaíochta an tsíocháin, beidh sí acu.  Roimhe sin, ní bheidh ann ach cogadh, beag nó mór.  Níl aon rogha eile ann.  Seachas taobh amháin a mharú ina iomlán.  Beidh na hArabaigh ag déanamh ionsaithe ar Iosrael, agus beidh ar Iorael iad féin a chosaint, agus mar sin, cogadh a fhearadh ar na hionsaitheoirí.  Más mian le héinne an tsíocháin a chothú, ba chóir dóibh brú ar na hArabaigh éirí as a gcuid ionsaithe, as a gcuid fuatha, agus Iorael a ghlacadh mar chomharsan.  Aon duine nach ndéanann amhlaidh, bíonn siad ag spreagadh na cogaíochta, agus tá siad ciontach as an uile dhuine a fhaigheann bás thall ansin.

An fáth go bhfuil an blag seo ann in aon chor ná go mbíonn deis ag lucht léite na Gaeilge an taobh eile (an taobh ceart, dar liom) a léamh.  Ag snámh in aghaidh easa a bhím, dar ndóigh, chun tuairimí na radacach a athrú.  Ach bíonn seans ann go bhfoghlaimeodh duine uaim, agus go ndéanfadh duine ath-scrúdú ar fhíricí an scéil.  Ach ní miste liom go gcuirim na daoine eile ar buile, ach oiread.  Taispeánann siad a bhfíordhathanna, mar a deirfí.

Cuireann sé droch-mhisneach orm gach uair a deir duine a bhíonn réasúnta ar ábhair eile rud amaideach nimhneach faoi Iosrael.  Rinne fiú Mary Robinson amhlaidh, agus ghlac sí páirt i gcomhdháil nimhneach frith-Iosraelach Durban.  Tá an timpeallacht chomh nimhneach in Éirinn, seans nach dtuigeann siad féin cé chomh holc agus a bhíonn na rudaí a deir siad.  Aineolas, seachas olcas, a bhíonn ann, tá súil agam.  Rud atá níos éasca a dheisiú.

Tá scaifte daoine ann atá sásta páirt a ghlacadh san Ireland-Israel Friendship League.  Is daoine cróga iad, cinnte.  Go raibh níos mó dá leithéid sásta a nguthanna a ardú in aghaidh na radacach nimhneach (agus a gcomhghuailithe aineolacha).  Am éigin amach anseo, seans go mbeidh suim ag an móramh in Éirinn agus san Eoraip i síocháin sa Mheánoirthear.  Agus má bhíonn ag na Rúisigh agus fiú na hArabaigh is na hIaráinigh, bhuel, beadh an-seans ann.  An dtarlódh sin sula dtagann an Tiarna ar ais, nó an é sin an comhartha a fheicfear?  An féidir é sin in aon chor?  Ní fheadar, ach ba chóir dúinn ár ndícheall a dhéanamh chun feabhas a chothú, seachas a mhalairt.

Anois, cé atá i ndáiríre?

Grrrr! - na Giúdaigh! - Grrr!

Seo alt (fada) an-mhaith faoin bhfáth go mbíonn lucht an eite clé chomh sásta bréagscéalta faoi Iosrael a alpadh siar. An-suimiúil ar fad. Is deacair an rud é an cás seo a mhíniú. Sceimhlitheoirí Muslamacha agus sóisialaithe aindiaga ar aon intinn faoi olcas Iosrael? Is an-ait sin, cé nach bfheicean na frith-Iosraelaigh Eorpacha agus a chomhghuaillithe é.

Ní ghlacaim go huile is go hiomlán lena bhfuil ráite san alt thuas faoi 'supersessionism' Chríostaí, mar ní fheictear a lán dá leithéid i Meiriceá (bíonn an chuid is mó de Chríostaithe Mheiriceá ag tacú le hIosrael), agus níl a lán Críostaithe ann níos mó san Eoraip. Ach luíonn sé le ciall nuair a ghlactar gur creideamh nua aindiach é an liobrálachas idirnáisiúnta.

Tá Iosrael bunaithe ar stór agus traidisiúin an iarthair (mar ba bhunaitheoirí iad féin de sin). As an Eoraip agus an Rúis a tháinig ar ais an chuid is mó díobh (ní cheaptar orthusan a díbríodh as na tíortha Arabacha srl.).

Iospartaigh san Eoraip ab ea iad. Is daoine cráifeach iad (mar dhea) - stát Giúdach atá ann. Ach don eite chlé aindiaga, is breá leo go bhfuil na Giúdaigh chomh dona (mar dhea) agus a bhí na Naitsithe. "Féach!" deir siad, "ní leor dóibh Dia, níl siad níos fearr mar gheall air!"

Creideann an eite chlé idirnáisiúnta go bhfuil siad níos cliste ná aon duine creidmheach, agus is breá leo lochtanna aon daoine creidmhacha a aithint is a cháineadh, chun sin a chruthú. Fiú más gá bréagscéalta a ghlacadh nó a chumadh. Tá siad níos mórálta ná éinne, dar leo féin (cé nach bhfuil aon bhunús don mhoráltacht gan Dia...).

Ach tá na Muslamaigh cráifeach freisin, cé go gcreideann mórán díobh i nDia ar maith leis na Giúdaigh a scriosadh ón talamh. Ní deirtear faic faoina gcreideamhsan.  Cén fáth? Ní hEorpaigh iad, ní sliocht an iarthair iad - is iadsan an 'Eile'. Ní féidir leis an Eile a bheith ciontach as a ndéanann siad, mar tá siad faoi chois. Agus nach níos morálta ná éinne aon duine a chabhraíonn leis na daoine atá faoi chois?  "Nuair a bheidh siad saor i measc na ndaoine cliste eile (mar sinne), gheobhaidh siad réidh lena nDia."  Diabhail seans, ach sin mar a shíleann na daoine 'cliste'.  Nach iar-Ghiúdaigh roinnt díobh féin?  Iar-Chríostaithe a lán díobh, ar aon nós.

Tá na Giúdaigh difriúil, ach níl siad difriúil go leor le bheith ina nEile. Tá siad difriúil go leor, ámh, nach bhfuil siad inghlactha mar dhea-liobrálaithe (cé go bhfuil mórán dá leithéid ina gcónaí in Iosrael). Is bruscar na hEorpa iad. Is sceilpín gabhair iad arís eile, faraor.

Cén fáth go gceaptar go mbíonn an Eile níos fearr?  Féin-fhuath atá i gceist, ar dóigh.  Is cosúil mar a bhíodh i rith an chogaidh fhuair.  Ba bhreá leis an eite chlé na cumannaithe (agus tá cion acu dóibh fós), cé gur fuath le haon duine a bhíodh ina gcónaí i dtír chumannach iad (agus tuigeann na daoine sin fós baol an sóisialachais - ach amháin na coirpigh féin, dar ndóigh).  Is fuath leo go raibh an lámh in uachtar riamh ag an Iarthar.  Bíonn aon rud eile níos fearr.  Fiú spioradáltacht ABC (anything but (Judeo-)Christian).  Ghlac siad le teagasc na gcumannaithe.  Bhíodh an Eoraip go holc.  Ciontach as an uile olc, beagnach.  Bíonn gá le slí eile.

Leis sin, is frithcholínithe iad, dar ndóigh.  Ba é sin an choir ba mhó ag an Iarthar, dar lena leithéid - bhrúmar ár slí bheatha ar an Eile! Agus cé nach bhfuil na coiníolachtaí ann níos mó, seasann siad leis na daoine bochta a bhíodh faoi chois ag an Iarthar (ach amháin leis na Giúdaigh...).  Tugann siad cead a gcinn dá leithéid, mar bhí siad thíos le fada, agus ní mór dóibh a gcearta a bhaint amach.  Go díreach conas a dhéantar aon mhaith do na daoine bochta sna tíortha Arabacha, is cuma leo.  Níl sé riachtanach go bhfuil dul chun cinn ann le fírinne.  Is leor dóibh gur féidir leo a rá go bhfuil siad ar an 'taobh ceart'.  Cé chomh mícheart agus chomh holc is atá an taobh sin.  Is leosan an rogha.  Seasann na liobrálaithe leis an Eile, mar phátrúin fhlaithiúla.  As droch-choinsias ó oidhreacht.  As míthuiscint ar an stair...

Ní raibh an chuid ba mhó de mhuintir Iosrael ina gcónaí ann nuair a bhíodh an Phalaistín ina coiníolacht.  Ar a laghad, ní raibh siad ann le fada sular imigh na Sasanaigh (is cuma nach raibh na Sasanaigh féin ann le fada roimhe sin...).  Tugtar coiníligh orthu, mar sin ("tá na Giúdaigh chomh holc agus a bhíodh na hEorpaigh eile!").  Is cuma gur as an áit sin a sinsir, agus gur throid siad ina aghaidh na gcoiníolach chun a saoirse a bhaint amach.  Scéal eile ar fad atá ann, ach is cuma sin, mar is fearr leis an eite chlé na bréagscéalta i gcónaí (léigh an t-alt thuas...).  "Is ionann na Giúdaigh agus na hEorpaigh a bhí ann rompu!  Ach táimid ar an taobh ceart an uair seo!"  Ní féidir a bheith ar an taobh ceart mura bhfuil taobh mícheart agat.  Agus is léir go raibh na hArabaigh faoi chois ag na hEorpaigh.  Ní féidir gur iadsan an taobh mícheart!  Bhíodh na hArabaigh ní ba chairdiúla leis na Sóivéidigh, fiú...agus más in aghaidh an Iarthair thú, ní mór go bhfuil tú in aghaidh Mheiriceá, agus seasann an diabhal tír sin le hIosrael mar dhlúthchara.  Ní féidir le Meiriceá bheith ar an taobh ceart...

Má bhíonn an 'taobh ceart' ag insint drochséalta faoin taobh eile, ní mór go bhfuil siad fíor.  Seachas sin, b'fhéidir go mbeadh na liobrálaithe (lipéid mí-oiriúnach, dar ndóigh) mícheart.  Agus ní féidir leis na daoine is cliste dá raibh ann riamh bheith mícheart!

Bíonn liobrálaithe na heite clé aindiaga.  Tá Críostaithe i measc na liobrálach, cinnte, ach ní ghlacann siad le sean-mhoráltacht na Críostaíochta, de ghnáth... Cén fath go bhfuil an eite chlé aindiaga, den chuid is mó? I gcúpla focal, chun saol nua a chumadh, ní féidir go bhfuil bas eile ann seachas na daoine is cliste féin.  Bunchloch de shean-chultúr na hEorpa í an Chríostaíocht.  Is fuath leo í, mar sin.  Agus an Giúdachas léi, ar bunaithe air atá sí. Sin rud amháin. Agus leis sin, tar éis a leithéid de Nietsche a mhol gur fearr na rudaí atá in aghaidh na rialacha a dhéanamh ná aon rudaí eile, agus go bhfuil an (rogha) gnéas an rud is tábhachtaí ar domhain, feictear ar aon chreideamh mar namhaid. 

Ach amháin más an 'Eile' atá i gceist, dar ndóigh. Namhaid mo naimhde, sin mo chara, ceaptar. Ach ní fíor sin ar chor ar bith. Is truamhéalach go mbíonn siad chomh dall nach bhfeiceann siad gur mhaith leis na sceimhlitheiorí ceannann céanna iadsan a mharu, mura nglacfaidh siad lena gcreideamh féin. Níl na liobrálaithe ar bharr a liosta, sin uile.

Fuair an Fhantaisíocht an Bua ar an Réaltacht

Tá an t-olltoghchán thart, agus rinne Meiriceá an rogha mhícheart, faraor.  Cad a tharla?

Is iomaí duine atá lán de dhóchas gan bhunús, ar cuma leo pé rud a rinne Obama sa réaltacht.  Is maith leo Obama mar choincheap, mar shamhail, mar ídéal.  Ní féidir leis aon rud olc a dhéanamh a chuireadh isteach ar thacaíocht a leithéid de dhuine.  Agus rinne sé a dhícheal!

Bíonn sé an-deacair uachtarán atá i réim a bhuachaint, mar tá buntáistí aige atá an-chumhachtach.  Ina measc, is iomaí duine a ghlacadh an daibhal a bhfuil aithne acu air, seachas ceann nua.

Bíonn an preas ag tacú le Obama, agus do aon duine nach n-éisteann le raidió cainte agus nach bhféachann ar Fox ar an teilifís, agus nach bhfaca na díospóireachtaí, níl aon fhios acu go ndearna Obama rudaí olca, nó go bhfuil droch-smaointe agus droch-iompar aige.  Ní bhíonn ach scéalta maithe faoi.  Agus scéalta olca faoi na Poblachtánaigh.  Nuair a insítear go bhfuil na Poblachtánaigh ag insint bréag, níl aon fhios acu nach fíor sin.

Bhí stoirm mhór in oirthear na tíre a chur isteach ar an toghchán.  Ní raibh teilifís ná peitreal ag a lán daoine, agus ní raibh na hiomaitheoirí críochnaithe ag caint leo.  Ní bhfuair siad an deis.

Ach thar aon rud eile, is léir go bhfuil níos mó daoine sásta le rialtas an-mhór, an-dhaor, agus an-chumhachtach, seachas bunreacht agus bun-phrionsabail na tíre.  Is fearr leo dea-chaint ná ciall cheannaithe.  Is fearr leo stuif a fháil ó Washington, cé go mbeidh fiacha ollmhóra ar a bpáistí, agus go mbeidh an tír ar fad bun os cionn sul i bhfad.  Is maith leo stuif.

Tá na ceathracha móra i mbun na tíre.  Fuair Obama an bua ar an dá chósta agus in áiteanna a bhfuil ceathracha móra.  Ní bhfuair sé faoin tuath.  Luíonn sin le ciall, mar bíonn Obama ag iarraidh airgead a thógáil ó mhuintir na tíre ar fad chun é a roinnt le muintir na gcathracha.

Tá beagán taithí ag Obama ar an bpost anois, ar a laghad, agus tá sé níos cáilithe ná a bhí in 2008.  Ach ní bheidh air toghchán eile a sheasamh, agus beidh sé ag iarraidh a rogha rud a dhéanamh as seo amach, níos mó ná riamh.  Tá ceannas an Tí ag na Poblachtánaigh go fóill, agus mar sin, tá bac éigin air.  Ach ní féidir linn na botúin a rinne sé go fóill a cheartú.  Tá an deis sin imithe.

Tá jab deacair os a chomhair, pé rudaí a dhéanann sé.  Tá súil agam nach ndéanann sé a lán dochair.  Ach tá imní orm go ndéanfaidh.  Tá Meiriceá níos lú, níos laige, níos faide i dtreo na heite clé, agus níos boichte anois.  Go ceann tamaill.  Beidh lá eile ag an bPaorach...