Sé Bliana

Lá cuimhneacháin atá ann inniu. Rinneadh ionsaí uafásach orainn sé bliana ó shin. Tá na Daonlaithigh ag iarraidh fós géilleadh sa chogadh a tosaíodh ansin. Ach buíochas le Dia, níl siad láidir go leor fós chun an feall sin a chur i gcríoch. Ní maith leo go bhfuil dul chun cinn ann, de réir an ghinearáil is mó san Iaráic. Níor mhaith leo éisteacht leis. Níl meas ar bith acu air, cé go bhfuil sé sa phost sin mar gheall ar a gcuid vótaí féin. Agus go bhfuil sé ag éirí leis i gcoinne na sceimhlitheoirí, Al Quaeda go háirithe, san Iaráic. Ach pé rud a cheapann a leithéid, tá dul chun cinn ann, agus dóchas. Agus nílimid ag géilleadh.

Fuarthas teachtaireacht ó Bhin Laden (mar dhea) chun comóradh eile a dhéanamh ar an lá seo. Tá sé ar aon intinn leis an bpáirtí Daonlathach...agus níl cumhacht go leor aigesean chun an tír seo a scriosadh ach oiread. Má tá sé beo in aon chor.

Tá a chlár oibre ag gach éinne, agus is mór an trua go dtugann daoine áirithe príomháit dá dtuairimí polaitiúla ar lá mar seo. Fiú san Eaglais Chaitliceach anseo, is mó duine a chuir tuairimí amaideacha os comhar na ndaoine, seachas meas cóir a thabhairt don tír seo. Ag an Aifreann inniu, chuala mé faoin "war on terror" idir comharthaí athfhriotail, dar ndóigh, agus an "war on the poor" atá á fhearadh ag an rialtas mar gheall air...cacamas claonta mí-oiriúnach. Agus chuala mé faoina leithéid in áiteanna eile. Ghuí mise ar iadsan a cailleadh, iadsan atá anseo ina ndiaidh, agus ar an saol seo. Go raibh síocháin againn.

Agus chuaigh go dtí mo phost. Mar a rinneamarne go léir ar an lá úd sé bliana ó shin. Tá ár mbreatach ar foluain sa bhaile.
Agus faoi dheireadh, tá siad ag ath-thógáil.