Gunnaí, arís eile

Ní hé seo an chéad uair a scríobh mé faoi ghunnaí anseo (agus anseo).  Níl aon scéal difriúil le hinsint agam, ach ardaíodh an t-ábhar seo arís mar gheall ar uafás eile a tharla i Stát Washington tamall ó shin.  Agus tá sé níos soiléire ná riamh nach mbeidh Meiriceánaigh chun a gcuid gunnaí a chaith uathua.  Go rialta, bíonn polaitiúirí ag iarradh an ceart chun gunnaí a choimeád a ghoid uainn, agus uaireanta éiríonn leo cur isteach ar an gceart seo, ach ní éiríonn níos minice.  Agus is maith sin.

Fiú má chaitear mórán airgid chun an ceart seo a bhaint dínn, ní féidir le lucht ghrabáil na ngunnaí, ach amháin sna háiteanna is liobrálaí (Nua-Eabhrac, California, Chicago...) - na háiteanna ina bhfuil an méid is lú saoirse, sin le rá).  Ní ghlacann na daoine le dlithe nach ndéanann aon mhaith, a dhéanann cúrsaí níos measa, fiú, agus a sháraíonn cearta na ndaoine.

Fiú nuair a thuairiscítear na staitisticí ar nós an-chlaonta, mar a tharlaíonn den chuid is mó, tá a fhios ag an móramh nach fíor na scéalta a ínsítear.  Ní féidir fiú an FBI a chreidiúint, mar roghnaítear na fíricí a thuairiscíonn siad ar nós claonta.

Deirtear a lán rudaí faoi na Stáit Aontaithe agus gunnaí a chuireann inár leith go bhfuil cúrsaí níos measa anseo maidir le holldhúnmharú le gunnaí, ach ní fíor sin.  Mar a tharlaíonn, rinneadh na hiosaithe ba mheasa ar scoileanna, le gunnaí, in áiteanna mar a bhfuil na dlithe is láidre i gcoinne gunnaí - san Eoraip!

Seans go dtarlaíonn níos mó coireanna ag scoileanna anseo ná in áiteanna eile (ach tarlaíonn...), ach níl sé ceart a ghlacadh gan smaoineamh go bhfuil an locht ar ár gcuid dlithe maidir le gunnaí.  Tá an scéal i bhfad níos casta ná sin.  Más mian le duine daoine a ionsaí, pé arm a mbeadh aige, cá háit ab éasca a ionsaí ná scoil?  Ionsaítear áiteanna mar a mbíonn daoine gan chosaint, gan airm. 


Bhuel, deir tú, nach bhfuil cúrsaí ag éirí níos measa le déanaí, ar a laghad?  An fhírinne?  Níl. Pé dlí a chuirtear i bhfeidhm, pé aois ina bhfuiltear, is cuma - ní féidir deireadh a chur le daoine ar mhaith leo a lán daoine eile a mharú.  Níl aon chosc ar an olc, faraor.  Bhí a leithéid ann riamh, agus sin a bhfuil.

Gach uair a tharlaíonn ionsaí eile, ceapann daoine gur féidir linn stad a chur leis an gcéad cheann eile, trí mheán dlithe in éadan daoine nach raibh baint ar bith acu leis an gcoir.  Dar ndóigh, ní oibríonn sin.  An féidir linn aon rud a dhéanamh?  Cinnte, is féidir linn níos mó a dhéanamh ar son daoine le galair intinne.  Is féidir scoileanna a chosaint ar nósanna níos fearr (gardaí armtha san áireamh).  Seans go mbeimis ábalta coireanna áirithe a stadadh, má dhéantar rudaí stuama mar seo.  Ach, faraor, sa saol seo, beidh an t-olc linn go Lá an Bhrátha.

Idir an dá linn, ná déantar dochar do dhaoine neamhurchóideacha, ar mhaith leo iad fhéin agus daoine eile a cosaint le gunnaí.  Stadann a leithéid de dhuine a lán slada - mar a tharla in Ottowa le déanaí (agus in áiteanna eile nuair a bhí póilíní nó daoine eile le gunnaí i láthair).