Sea, is léir go mbíonn an pholaitíocht taobh thiar den iomarca duaiseanna le fada. Ba léir sin nuair a fuair Jimmy Carter an duais Nobel mar gheall ar a sheasamh in aghaidh Bush agus an chogaidh san Iaráic. Dúradh sin ag an am. Anois, tá na Dixie Chicks againn.
Bhí siad maslach do Bush thar lear, agus ní raibh a lucht leanúna sa bhaile sásta leis sin, go háirithe i dTexas. Níor cheannaigh siad ticéid dá gceolchoirme, ná a ndlúthdhioscaí, agus níor sheinn na stáisiúin raidió a gcuid amhrán. Níor stad éinne iad óna dtuairimí a nochtadh. Bíonn iarmhairtí ann nuair a maslaítear daoine, go háirithe nuair a bhraitheann tú orthu chun do shlí bheatha a dhéanamh. Ach mar sin féin, thug na gnáth-dhaoine céanna ‘cinsireacht’ air a tharla, agus rinneadh laochra de na mná seo.
Tugadh duaiseanna go leor dóibh ag na Grammies i mbliana, agus ba léir gurbh é mar gheall ar an bpolaitíocht. Mar a dúirt mé anseo cheana, tuilleann dearcadh frith-Bush duaiseanna.
Ní bhíonn aon rud nua ann faoin ngrian. Seo scéal eile nach mbaineann le duaiseanna. Is cinnte gurbh é an Chéad Chogadh Domhanda an cogadh ba amaidí riamh, ach mar sin féin, bhí daoine ní ba amaidí fós ann, ag smaoineamh gurbh fhéidir leo an cogadh sin a stadadh (ní raibh na Stáit sa chogadh sin fós, DAS). Tá an-chosúlacht idir iadsan agus “lucht na síochána” an lae inniu. George Soros na haoise sin ab ea Henry Ford, b'fhéidir.
Frith-Ghiúdach uafásach ab ea Henry Ford, mar atá. Tá an tréith sin ró-choitianta i measc na "síocháiní" sa lá atá inniu ann, freisin, faraor.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment