Bhuel, rinne sé cúpla rud maith don Ghaeilge, ar a laghad. Agus níl fíor-chumhacht aige mar uachtarán, buíochas le Dia. Ach is olc an scéal é gur roghnaíodh duine le tuairimí chomh dona agus chomh baolach agus atá ag Higgins. Is Gaeilgeoir é, agus ní nach ionadh, duine den eite chlé. Agus duine ar fuath leis Meiriceá, ar fuath leis Iosrael, ar mhaith leis Arafat agus na sceimhlitheoirí Palaistíneacha go léir. Ceapann sé gur rud olc é an caipitleachas. Is maith leis Castro agus Ortega (amadán úsáideach eile is ea é, is léir). Agus dar ndóigh, na rudaí ba mheasa a dúirt sé (bréagacha is maslaí), is dócha go ndúirt sé faoi George W. Bush agus na Stáit Aontaithe san Iaráic iad.
Beidh fáilte is fiche roimhe i measc lucht na Gaeilge ar an idirlíon, mo léan géar. Ach níl anseo, cinnte.
Cosúil le cartún a dhéanfaí d'Éireannach de chuid na heite clé is ea é. Agus anois, urlabhraí na hÉireann atá ann. Ní thiocfaidh aon mhaith as sin, dar liom. Fiú má dhéanann sé aon rud ar son na Gaeilge, tharraingeodh sé droch-chlú air mar gheall ar a dhearcadh polaitiúil radacach, dar liom. Is mór an trua go mbeidh íomhá mar sin d'Éirinn os comhair an tsaoil.
Ní minic a chuirim a lán suime i bpolaitíocht na hÉireann (a mhalairt den mhéid suime a chuireann Éireannaigh i bpolaitíocht Mheiriceá...). Ach tá áthas orm nach urlabhraí domsa é (cé nach bhfuil O'Bama i bhfad níos fearr...).
Beimidne ceart go leor i ndiaidh O'Bama, le cúnamh Dé, agus beidh sibhse ceart go leor i ndiaidh an duine bhaoith seo. Ní féidir le ceachtar acu an uile rud a scriosadh. Go mairimid beo. Is go tsaora Dia sinn ón olc.
