Bhí mé ar an raidíó ag caint leis inniu (RnaG). Agus bhí Cóilín Ó Floinn ag caint linn freisin. Ba mhaith le Rónán caint liom faoi chothrom an lae inné ar cheithre bliana ó thosach an chogaidh seo san Iaráic. Treise leis go raibh sé sásta caint liomsa arís.
Ní raibh mórán nua le rá ag éinne, is dócha. Bíonn cogaithe go holc. Ní maith le héinne againn an cogadh mar rud. Ba bhreá linn go léir dá mbeadh sé thart. Ach níl, faraor. Agus dar liom, ní mór dúinn seasamh le muintir na hIaráice agus seans a thabhairt dóibh. Tá sé ceart agus cóir go bhfuilimid ann chun iad a chosaint ó na sceimhlitheoirí a bhíonn dá marú gach aon lá go fóill. Agus tá sé tábhachtach do mo thírse, agus don domhain, nach mbeidh tír eile ann agus na sceimhlitheoirí ina bun, mar a bhí san Afganastáin. Agus i bhfírinne, tá cúrsaí ag éirí níos fearr, cé nach gcloistear sin sna meáin (ach amháin b'fhéidir uaimse), as Gaeilge ach go háirithe.
Rud suimiúil a luaigh mé agus a léigh mé inniu. Tá níos mó daoine sásta lena saol san Iaráic inniu i gcomporáid lena raibh acu roimh an gcogadh, ná daoine atá níos sásta lena saol san Aontas Eorpach roimh teacht an Aontais!
Féach anseo.
Tuesday, March 20, 2007
Subscribe to:
Posts (Atom)