Tuilleann FrithMhericeánachas Duaiseanna

Ní nach ionadh. Go díreach mar gach duais sna laethanta seo, tá duaiseanna liteartha polaitiúil. Féach an sampla seo, le Marion Gunn. ("Bhímis i ngrá le Meiriceá tráth...ach..."). Maraíodh Margaret Hassan mar gheall ar shaint Mheiriceánach, tuigeann tú.

Trá dá raibh, scríobh Marion rudaí a thuillfeadh duais gan chlaonadh. Ach is léir nach sin an cás faoi láthair. Chuaigh sí trasna go dtí an Taobh Dorcha, faraor. Agus tá luach a saothair aici.

Freagra di:
"It's never the terrorists' fault that they are murderers."

"...in an asymmetrical war the cult of the underdog is a valuable tool. Europeans march with posters showing scenes from Abu Ghraib, not of the beheading of Daniel Pearl or the murder of Margaret Hassan. They do not wish, much less expect, al Qaeda to win, but they still find psychic satisfaction in seeing the world’s sole superpower tied down, as if it were the glory days of the Vietnam protests all over again. How else can we explain why Amnesty International claims that Guantanamo - specialized ethnic foods, available Korans, and international observers - is comparable to a Soviet Gulag where millions once perished? So there is a deep, deep sickness in the West." Victor David Hanson

Margaret Hassan

Tá Marion sa champa céanna le Robert Fisk. Tá briathar ann ina onóir.
(Cacamas dá chuid)

Pléann a leithéid Meiriceá mar a phléann Kevin Myers an Ghaeilge.

Soiscéal Iúdáis, an Cód Da Vinci, agus Naomh Irenaeus

Scríobh mé alt nua ar Gan Fiacail Ann. Thosaigh mé an blag seo le nasc chuig an suíomh sin atá agam, suíomh a rinne mé roimh aois na blagadóireachta.
Bhí suim ag duine sa suíomh seo le déanaí, agus scríobh sé chugam go minic faoi. Ach ní raibh suim sna hábhair ná sna smaointe aige - cé go raibh sé ar buile faoi alt amháin - ach bhí suim aige sna botúin ghramadacha a rinne mé iontu. D'athscríobh sé trí cinn díobh - agus gan tuiscint ar a raibh le rá agam iontu. Foilsíodh na cinn seo in Lá. Thuig siadsan iad.
Tá a fhios agam go bhfuil botúin iontu, agus ba chóir dom iad a dheisiú, is dócha. Ach níl an méad sin ama agam, agus ní léann éinne iad, de ghnáth. Agus má tá suim ag duine iontu, agus Gaeilge ag an duine, is féidir leis iad a thuiscint gan mórán dua. Ní dóigh liom go bhfuil siad chomh dona sin. Is iad na cinn is nuaí na cinn is fearr maidir leis an ngramadach, dar ndóigh, freisin.
Sin ráite, cuireann sé ionadh orm i gcónaí cé chomh dall a bhíonn daoine, a smaoineann nach bhfuil aon rud níos tábhachtaí ar domhan ná an ghramadach cheart. Dá ndéarfadh duine, agus an chumhacht aige, 'Tá mise deachtóir Éireann, téigi go dtí na sluachampaí géibhinn,' déarfadh a leithéid 'IS tusa! NA hÉireann!'

Ceist Simon Wiesenthal

Táim ag léamh leabhair dar teidil “Nazi Hunter: The Wiesenthal File,” le Alan Levy. Sealgaire Naitsithe ab ea é, Simon Wiesenthal, agus marthanóir (ar éigean) ón Uileloscadh. Ait le rá domsa, ach ní raibh gnaoi an phobail ar a leithéid. Bhí mórán Naitsithe ann fós, sa Ghearmáin agus san Ostair, agus ar fud Mheiriceá Theas, go háirithe. Agus bhí (agus tá) cairde na Naitsithe ann fós sa Mheánoirthear agus ar fud an domhain.

Rinne Simon Wiesenthal éachta i gcuimhne a mhuintire, agus fuarthas coirpigh mar Adolf Eichmann pionós mar gheall ar a chuid oibre. Ba laoch é.

Ag tús an leabhair, tá rudaí ann a dúirt sé faoin ndíothú cine, agus conas a tharlaíonn sé. Dúirt sé go mbíonn na sé choinníoll seo leanas de dhíth:

An fuath
Deachtóireacht
Maorlathas
An teicneolaíocht
Géarchéim nó cogadh
Mionlach mar íobartach

Tá na coinníollacha seo go léir ann san Iaráin, agus iad ag bagairt ar Iosrael.

Ansin, d’fhiafraigh Simon Wiesenthal “Cad a tharlóidh don saol seo nuair a gheobhaidh daoine lán le fuath an lae atá inniu ann, na sceimhlitheoirí, teicneolaíocht na linne seo?”

Chuir sé an cheist sin timpeall 1993. Guímis nach mbeidh an freagra againn.