OK, Boomer

Le blianta anuas, mar gheall ar nuacht (mar dhea) 24 uair an chloig agus an t-idirlíon, is gnách nach mbíonn mórán plé dáiríre ar bun níos mó faoi thuairimí, go háirithe tuairimí polaitiúla.  Ní bhíonn an móramh sásta éisteacht le daoine nach n-aontaíonn leo, toisc nach mbíonn an taobh eile ach ag magadh fúthu (agus ag insint bréag go minic), den chuid is mó.  Ní mhúintear conas plé dáiríre a dhéanamh sna scoileanna níos mó.  Glacann lucht 'na hintinne oscailte' le soiscéal na heite clé gan cheist ar bith.  Agus toisc go mbíonn ráitis na heite clé chomh hamaideach neamh-dháiríre an t-am ar fad, ní thugann aon duine coimeádach cluas leo ar chor ar bith níos mó.

Cé go bhfuair an t-aos óg - agus faraor, mar a bhí riamh, bíonn an chuid is mó acu liobrálach - cé go bhfuair siad gach 'fíric' lena nglacann siad ó hippies agus liobráilithe aosta (féach Bernie Sanders mar shampla amháin), síleann a lán acu gur amaideach iad gach duine a rugadh in aois na boomers.  Is dócha gurb amhlaidh an scéal toisc go mbíonn i bhfad níos mó daoine níos aosta coimeádach.
Chun díspeagadh agus dímheas a thaispeáint d'aon duine níos aosta nach n-aontaíonn le sliocht óg na hippies seo, is nós é na laethanta seo a rá 'OK Boomer', seachas 'dún do ghob'.  Síltear gur cliste seo, ar chúis éigin.

A mhalairt ar fad, ámh, is ea é.  Is leithscéal in ionad plé is argóint chiallmhar a dhéanamh.  Is leithscéal in ionad cás a dhéanamh, bunaithe ar fhíricí, seachas ar mhothúcháin agus bréaga as mímeanna.  Ach seo an saol mar atá faoi láthair.  Dhá threibh nach labhraíonn lena chéile ach go hannamh.

Nárbh amhlaidh an scéal sna seascaidí?  Is cuimhin liom go mbíodh plé áirithe ann, cé go mbíodh na liobráilithe chomh hamaideach is atá siad sa lá atá inniu ann, agus an scarúint beagnach chomh mór...  "Ná bíodh muinín agat as aon duine thar thríocha bliain d'aois," a dúradh nuair a bhíos féin óg (chun a gcuid smaointe a sheachaint, dar ndóigh).  Bhí cúrsaí go dona ansin, cinnte.  Ach mar gheall ar an teilifís agus an t-idirlíon, sílim go bhfuil cúrsaí níos measa anois.  Mar sin féin, tá gach seans ann nach bhfuil ionam ach seanduine cantalach anois...  Rugadh i 1960 mé.

Díspeagadh in ionad urraim do dhaoine níos aosta, ba phlean sin ag na cumannaí (agus réabhlóidithe na Fraince rompu) chun an saol in iomlán a athrú ó bhun.  Fuair na beatniks ó na cumannaí an nós seo, agus fuair na hippies uathusan é.  Lean na punks leis, agus daoine óga na haoise seo ar a sáile.  Níl aon rud nua faoin ngriain.  Chun an saol a athrú ó bhun, ní mór eagna na nglúine rompu a chur ar leataobh.  Sin an baol is mó don Iarthar, agus is amhlaidh an scéal le fada. 

Dar ndóigh, is iomaí amadán aosta atá ann tar éis an méid seo ama 'réabhlóidigh' - féach Bernie Sanders, mar shampla amháin!

Is ionann "OK, Boomer" le "níl smaoineamh de mo chuid féin i mo cheann," dar liom.  Ach cloisim an freagra cheana féin...

Cad is ANTIFA ann?

Is í an oirbheartaíocht is mó a bhíonn ag an eite chlé le fada an lá ná líomhaintí a dhéanamh i leith na heite deise, ag maíomh go ndéanann siad, a bhfreasúra, na rudaí a dhéanann siad féin.  Mar shampla, cuireann siad ciníoch ar aon duine nach n-aontaíonn leo go mba chóir déaláil le daoine de réir a gciní.  Deireann siad gur mí-úsáid chumhachta atá i gceist nuair nach mbíonn Trump, mar shampla, sásta géilleadh a thabhairt dá bhfíor-chuid mí-úsáide cumhachta, ag úsáid an táinseamh as cúiseanna polaitiúla amháin, srl.  Ach an ceann is mó a bhíonn ina mbéal ná gur faisistigh iad gach duine nach bhfuil ina shóisialach ná ina ainrialaí, nó, go háirithe, nach nglacann le soiscéal (mar dhea) na heite clé idirnáisiúnta agus gach a mbaineann lena gcreideamh, géarchéim an Téimh Dhomhanda,  deireadh le tíortha neamhspleácha le teoranna, srl.  I bhfocail eile, cuireann siad faisisteach ar aon duine nach n-aontaíonn leo.

Is fuath leis an saol faisistigh, gan amhras.  Cé hiad i ndáiríre, ámh?  Daoine ar mhaith leo gach cumhacht a bheith ag an rialtas is ea iad.  Ní cheadaíonn siad aon tuairimí ach a dteagasc féin.  Aon phobal amháin, aon mheon amháin.  Agus, go stairiúil, bíonn siad i bhfábhar náisiúnachais láidre.  Sin an t-aon difear idir iadsan agus na cumannaigh.  Is lucht idirnáisiúnta iad na cumannaigh, ar mhaith leo aon phobal, aon mheon amháin ar fud an domhain (agus iad féin i gceannas, dar ndóigh).

Tugann eagraíocht ANTIFA Frith-fhaisisteach orthu féin.  Agus déanann siad gach rud a dhéanann faisistigh.  Le fírinne, toisc gur feachtas idirnáisiúnta iad, tá siad i bhfad níos cosúla leis na cumannaigh (agus is cumannaigh amach is amach a lán dá mbaill).  Ach is beag an difear sin i ndearadh na dála.  Tá dea-ainm orthu, agus aon duine nach bhfuil aithne acu orthu, cheapfáidís gur eagraíocht mhaith atá iontu.  Tá siad ag seasamh in éadan an fhaisisticis, nach bhfuil?  Ach, mar a dúirt mé thuas, is annamh go mbíonn aon fhaisisteach ar bith ann sa saol seo le fada an lá.  Tá siad ann, ach bíonn siad ar nós cuma liom ag an saol, ach amháin sna tíortha mar a bhfuil cumhacht acu, mar an Iaráin agus an tSíria...  Agus is cuma le hANTIFA na tíortha siúd.  Bíonn siad ag díriú ar "fhaisistigh" i dtíortha an Iarthair.  Sin le rá, ar aon duine nach n-aontaíonn leis an eite chlé idirnáisiúnta (nach bhfuil ina dheachtóir cheana féin).

Sin an saghas ruda a dhéantar le reachtaíocht i gcónaí, dála an scéil.  Tugtar ainm deas ar an reachtaíocht, agus cuirtear gach aon saghas caca sna dlithe inti.  Ach sin scéal eile.  "Is minic a bhíonn duine agus a chosúlacht in aghaidh a chéile," agus is fíor sin faoi eagraíochtaí agus reachtaíocht freisin, gan dabht.

Cad a dhéanann ANTIFA, mar sin?  Bhuel, is iomaí samplá dá gcuid foréigin atá le feiceáil ar youtuble.  Seo cúpla sampla:

• Ionsaí ar iriseor i bPortland Oregon
• Ionsaí ar léirsiú síochánta in Berkeley California
• Ag ciapadh seanleanúin i gCeanada
• Ag ionsaí lucht tacaíochta Trump in Seattle Washington
• Ag léirsiú in éadan saoirse cainte in Boston, Massachussetts 
• Léirsiú frith-chaipitleachais i Lyon na Fraince
• Clár faisnéise faoi ANTIFA, an eite chlé dhian idirnáisiúnta 
• Agallamh idir Dennis Prager le Candace Owens faoin ionsaí a rinne ANTIFA ar bhialann 

Dar ndóigh, is féidir le duine ar bith níos mó ná iad seo a fháil, agus is féidir go bhfuil samplaí níos fearr ann.  Is léir gur eagraíocht den eite chlé dhian iad agus go mbíonn an foréigean mar mhódh oibre acu.  Is olc an dream iad amach is amach.  Tá siad i dtíortha eile, freisin.  Agus tá iarracht ar bun le déanaí chun cóip díobhsan a bhunú in Éirinn, fiú sa Ghaeltacht!  Go sábhála Dia Éire - agus sinne go léir.  

Tá sé tábhachtach go dtuigeann gach duine cé hiad ANTIFA, agus nach nglactar leo mar dhaoine maithe, pé ainm atá orthu agus pé líomhaintí a dhéanann siad faoi dhaoine eile.  

Scaipigí an scéal!  Ná bacaigí leo!

Faisistigh - an eite dheis, nó an eite chlé?

Tráth dá raibh, bhíodh nuacht de shaghas éigin ar fáil sna meáin chumarsáide.  Bhíodh siad claonta i gcónaí, ach ní bhíodh sé chomh hoscailte.  Le cúpla eisceacht, bíonn insint mhonailiteach ann sna laethanta seo.  Insint de scéal a chum an eite chlé, dar ndóigh.  Agus ní thosnaíonn siad le fíor-scéal níos mó.  Tosnaíonn siad leis an insint, agus múnlaíonn siad an scéal timpeall air sin.

Sampla dá leithéid seo le déanaí (le blianta, le fírinne, ach go háirithe le déanaí) is ea an insint gur ciníocht é Dónal Trump.  Dá mbeadh suim ag éinne san fhírinne, is léir óna stair phearsanta, ó na daoine a n-oibríonn leis, óna chairde, srl., gur cacamas amach is amach is ea an nóisean seo.  Ach toisc gurb é seo an insint "oifigiúil," deir (beagnach) gach éinne gur as do mheabhair thú mura nglacann tú leis.  Bhí an ceart ag Orwell, faoin saghas stuif seo, ach ní raibh an dáta ceart aige, agus ní hé an rialtas atá ciontach, ach iadsan ar mhaith leo bheith ina rialtas.

Bíonn sé ar nós cuma liom ag Trump minic go leor cad a cheapann a leithéid, mar bíonn sé ag caint lena lucht leanúna lasmuigh de na meáin "oifigiúla."  Go háirithe, bíonn sé ag tvuíteáil.

Tá roinnt bean nua sa Chomhdháil Mheiriceánach le tamaillín fíor-ghearr, ach bíonn siad sa "nuacht" i gcónaí, toisc go bhfuil siad frith-Trump agus an radacach ar fad, i bhfad bhfad ar an eite chlé, frith-Iosrael, frith-Mheiriceánach fiú uireanta (ag tabhairt maslaí ar oifigiúil a rialtais féin agus ag moladh briseadh an dlí, srl.).  "Laochra" iad, dar ndóigh.  Is inimirceach ón Somáil duine acu.  Páiste de bheirt inimirceach Palaistíneacha duine eile, sloinne Spáinneach ar dhuine eile, agus bean ghorm is ea an duine den cheathrar áirithe seo ar a dtugann lucht a n-adhradh "an scuad."  Tá mná eile ann freisin, ar an eite chlé, agus is inimircigh roinnt díobh.

Ní bhíonn Trump ina thost nuair a mhalsaítear é nó Meiriceá (bhuel, ní bhíonn riamh!).  Mar a tharla, rinne sé tvuít faoi 'roinnt ban "forchéimí" (mar dhea) sa Chomhdháil a bhíonn ag caitheamh anuas ar Mheiriceá."  Níor luaigh sé ainmneacha.  Ach mhol sé dóibh "filleadh ar na háiteanna olca as a dtáinig siad" agus más fearr leo a leithéid d'áit ná Meiriceá, dul ar ais agus deisiú iadsan, seachas a bheith ag iarraidh Meiriceá a iompú ina leithéid d'thír.

 

Rud stuama?  Ní dóigh liom.  Ní dhéanfadh gnáthpholaiteoir é.  Ach deir sé an rud a bhíonn mórán daoine ag smaoineamh i gcónaí.  Má tá daoine chomh míshásta le Meiriceá, go háirithe nuair is daoine nua sa tír iad, cén fáth atá siad anseo, in ainm Dé?!  Ní raibh sé béasach, b'fhéidir, ach is maith an cheist í.  Agus dála an scéil, ní bhíonn na mná seo béasach riamh - thug duine acu motherfucker ar Trump go poiblí, mar shampla. 

Cé nár luaith sé ainm ar bith, tá gach éinne  (mar dhea) cinnte go raibh sé ag caint faoi na "laochra" thuasluaite.  Gach seans go raibh, dar ndóigh.  Ní dóigh liom go raibh a fhios aige gur rugadh an bhean Phailistíneach sa tír seo.  Níl a fhios agam gur suim leis iad chomh mór sin.  Bíonn siad ag obair ar son daoine ó thíortha Mheiriceá Lárnaigh agus Meicsiceó i bhfad níos mó ná ar son Meiriceá,   Seasann an bhean úd in aghaidh Iosrael, an cara is mó atá ag na Stáit.  Agus is samplaí iad de lucht na heite clé.  An teachtaireacht:  más fuath leat Meiriceá, téigh go tír níos fearr (dá mbeadh a leithéid ann).  Pé cúlrá atá agat.

Ach toisc nach bhfuil aon bhean gheal sa "scuad" úd, tugann an Guth Mór ciníoch ar Trump.  Arís.  Tugann an "scuad" é sin air, dar ndóigh - seans chun níos mó adhradh a fháil (cé go dtuigeann an chuid is mó den tír lasmuigh de na meáin gur amadáin iad).  Thug siad an masla céanna sin fiú ar Nancy Pelosi, ceannaire a pháirtí!  Ní féidir leo argóint a bhuadh, agus mar sin, thugann siad ciníoch ar aon duine a bhíonn dá lochtú.  Le fírinne, déanann siad rud ar bith chun poiblíocht a fháil dóibh féin.  Agus leanann an Guth Mór iad.  Níl ach an t-aon insint ceadaithe.  Cé nach bhfuil bunús dá laghad leis.

Mar sin féin, tuigeann níos mó daoine ná riamh nach bhfuil na meáin iontaofa, ná baol air.  Is maith le níos mó daoine ná riamh an t-uachtarán, freisin.  Beidh lá eile ag an Trumpach.  Agus ceithre bliana eile, le cúnamh Dé.

An tInimirce Neamhdhleathach i Meiriceá

Is fada an lá ó bhí mé ag rámhaille anseo.  Is iomaí cúis leis sin, go háirithe toisc nach ndéanann sé difear ar bith, go bhfios dom.  Ach aon uair a bhíonn trácht ar an gceist chéanna i gcónaí, agus nach mbíonn ach an t-aon scéal claonta amháin ann i gcónaí, bíonn cathú orm mo ladhar a chur isteach arís.  Mar sin, seo píosa gearr ar na hinimircigh neamhdhleathacha sna Stáit Aontaithe.

Bíonn grianghraf á thaispeáint ar an idirlíon agus sna meáin i gcónaí le déanaí de fhear agus de chailín óg agus iad marbh béal faoi san uisce, a bhí ag iarraidh turas rúnda trasna na teorann isteach go dtí na Stáit a dhéanamh.

Cárbh as dóibh?  Ba as An Salvadóir iad.  Tugtar dídeanaithe ar a leithéidí go hiondúil.  Ach mura bhfuil a fhios agat, níl aon teorainn idir na Stáit agus An tSalvadóir.  Dá mba dídeanaithe iad, ba chóir dóibh stadadh is cur faoi agus dídean a iarraidh ar an chéad tír lasmuigh dá dtír féin.  Rud nach ndearna, dar ndóigh.  Cén fáth nach ndeara?  Arbh fhuath leo Meicsiceo?  An fuath leis na Meicsicigh a gcomharsana?  Ó, rinne mé botún!  Níl teorainn idir Meicsiceo agus An tSalvadóir ach oiread!  Ach dídeanaithe ab ea iad, gan dabht...

Níl aon mhilleán ar an bpáiste, dar ndóigh.  Tá an locht ar Donald Trump!  Bhuel, sin an scéal a bhíonn á scaipeadh, toisc gur fuath leis an eite chlé an Dónal.  Ach le fírinne, tá an locht ar an athair a mharaigh a pháiste ag déanamh an turas seo.  Turas an-bhaolach, an-fhada atá ann, trasna cúpla tír eile.  Ar a laghad, ba leisean an páiste an uair seo.  Ní hamhlaidh a bhíonn an scéal.  Baintear feidhm as paistí i gcónaí chun teacht isteach níos éasca a bhaint amach nuair a shroicheann siad na Stáit.  Ní maith le héinne go mbíonn páistí faoi ghlas nó “i gcásanna,” mar ba mhaith leis na meáin a chur síos orthu.  Bhí grianghraf eile a dul timpeall le fada de pháiste i gcás.  An Dónal olc a chur ansin é, dar ndóigh.  Ach amháin nach raibh an páiste sin faoi ghlas.  Bhí sé ag léirsiú taobh thiar de chlaí a thóg na daoine siúd.  Nach raibh faoi ghlas.  Bhí siad ag gearáin faoi na hionadaithe coinneála a thóg Obama...

Ach pé scéal é, ní raibh aon locht ar an bpáiste neamhurchóideach seo.  Ar a laghad ní raibh gáinneáil ar dhaoine i gceist an uair seo.  Rud a tharlaíonn go minic.  Agus níor éagnaíodh í, agus ní raibh sí ina sclábhaí do na daoine a thógann mórán airgid óna leithéidí chun iad a threorú trasna na teorann go Meiriceá.  Lucht díolta drugaí minic go leor.  A dhéanann a slí bheatha mar gheall ar chustaiméirí i Meiriceá.  Agus a bhraitheann ar theorainn gan bhac chun drugaí a sheoladh isteach agus airgead a thógáil abhaile.  Is iad seo luch na gcairtéal, atá níos cumhachtaí ná rialtas ar bith in áiteanna go leor i Meicsiceo...  Ach ní gá le teorainn againn...

Sea, níl an locht ar an bpáiste.  Ach níl an locht iomlán ar an athair ach oiread.  Tá milleán tuillte ag na tíortha eile nár stad iad agus nár sheol abhaile iad, Meicsiceo go háirithe.  Agus dar ndóigh, tá an milleán is mó tuillte ag na polaiteoirí i Meiriceá a bhíonn ag insint dóibh gur mhaith leo teacht isteach, go mbeidh fáilte is fiche rompu sna “cathracha tearmainn,” a bhíonn ag insint dóibh nach mbeidh aon deacracht acu post a fháil, ná fiú ceadúnas tiomána a fháil, agus go bhfuil gach seans an go mbeidh siad ábalta vótaí a chaitheamh (ar son an pháirtí Daonlathaigh, dar ndóigh).  Deir siad go mbeidh árachas sláinte saor in aisce acu, agus gach saghas bronntanais eile.  Sea, tá gardaí againn ar an teorainn, ach ní bheidh balla ann go deo, deir siad, agus bíonn slite isteach ann...

Leis na cianta, bíonn daoine ag fáil bháis san fhásach ag iarraidh a fháil slí neamhdhleathach isteach  go dtí na Stáit.  Agus beidh daoine ag iarraidh teacht isteach gan chead go deo.  Ach bíonn níos mó agus níos mó á dhéanamh le fada.  Gabhtar orthu, níos minice ná a mhalairt, agus iarrann siad tearmann orainn (cé nach bhfuil cúis ar bith acu, den chuid is mó).  Níl spás go leor againn sna hionadaithe coinneála, agus ní bheidh na polaiteoirí ag bronnadh airgid chun an droch-chaoi sin a dheisiú.  Scaoiltear saor an chuid is mó acu ar ball.  Coirpigh agus pé saghas duine ina measc, toisc nach bhfuil eolas ar bith againn faoi na daoine seo, mar ní bhíonn modh ceart imircigh ar siúl mar ba chóir.

Ach sin uile ráite, cuirtear an milleán ar an aon duine amháin (maraon lena lucht tacaíochta) a bhíonn ag iarraidh an tubaiste seo a réiteach – Trump.  Ní bheadh an páiste seo ná a hathair marbh i gclaí mar a bhí siad dá mbeadh balla ann, dá mbeadh dlíthe ní b'fhearr ann, dá mbeadh ionaid go leor ann, dá mbeadh cosc ar an uile saghas bronntanais don inimirceach neamhdhleathach, dá mbeadh sé ní ba dheacra dóibh post a fháil...  Bheadh slí isteach dleathach ann mar a bhíonn, b'fhéidir deiseanna ní b'fhearr, chun teacht isteach ar nós ceart.  Ach ní bhíonn an páirtí Daonlathach sásta aon rud dearfach a dhéanamh chun an fhadhb seo a réiteach.  Le fírinne, minic go leor, ní bhíonn an páirtí Poblachtánach sásta a leithéid a dhéanamh ach oiread – ní dhearna siad faic nuair a bhí an deis acu, nuair a chéad tháinig Trump isteach mar uachtarán.  Ach toghadh Trump mar uachtarán toisc nach raibh sé ina pholaiteoir mar ba iondúil, agus toisc go raibh sé sásta seasamh in aghaidh na bpolaiteoirí nach ndéanann faic riamh.  Creidim go ndéanfaidh sé gach rud is féidir leis chun an fhadhb uafásach seo a réiteach.  Ach bíonn sin fíor-dheacair nuair a bhíonn na meáin is an chuid is mó de na polaiteoirí ina éadan.  Idir an dá linn, gheobhaidh níos mó páistí bás.  Agus cuirfear an milleán ar Trump, dar ndóigh.

"Ach nach mbeadh sé ní b'fhearr iad go léir a ligint isteach?  Is daoine daonna iad, dar ndóigh?  Is tír mhór í na Stáit Aontaithe!"

Ní bheadh na Stáit Aontaithe ann gan teorainn.  Ní bheadh na Stáit Aontaithe ann murach muintir na Stát Aontaithe, a tógtar go mall is le cúram.  Tá cúrsaí dona go leor cheana féin gach áit nach mbíonn deis ag na hinimircigh foghlaim conas a bheith ina Meiriceánaigh.  Ní bhíonn ach geiteonna le fadhbanna go leor acu.  Agus dar ndóigh, bíonn lucht a ndúshaothair ann i gcónaí.  Tá cúiseanna maithe ann do na dlíthe a bhaineann leis an inimirce.  Is olc an rud é neamhaird a thabhairt dóibh.  Is olc ar fad an rud é obair a dhéanamh ina n-aghaidh, agus in aghaidh na ndaoine maithe a bhíonn ag iarraidh iad a chur i bhfeidhm - agus chun dímheas a thabhairt dóibh uile a lean an dlí agus a tháinig isteach sa dóigh cheart.

Drochscéalta faoin Eaglais Chaitliceach in Éirinn (mar is iondúil...)

Gné lárnach de chultúr is féiniúlacht na hÉireann is ea an Eaglais Chaitliceach. Ach maraon le haon rud eile traidisiúnta, bíonn an féinfhuath ag baint leis, agus go háirithe i measc an luchta idirnáisiúnta cheannródaíochta (mar dhea), bíonn mórán daoine níos mó ná sásta chun caitheamh anuas ar an Eaglais agus gach rud a rinne sí is a dhéanann sí. Ní hamháin in Éirinn, dar ndóigh, a tharlaíonn a leithéid seo. Ach ionas go mbíodh Éire an-chráifeach le fada, ionsaítear an Eaglais inti níos mó, b’fhéidir, ná in áiteanna eile. Ón taobh amuigh, agus níos minice i gcónaí, ó thaobh istigh na tíre.

Is fuath le mórán daoine an Eaglais mar bíonn peacaigh ina mbaill inti. Cén fáth a cheapann an Eaglais gur féidir léi aon mhoráltacht a bhrú ar dhaoine eile (mar dhea) nuair a bhíonn peacaigh inti féin? Ach ní thuigeann a leithéid de dhuine a chuireadh an cheist sin aon rud faoin gcreideamh Caitliceach, ná stair na hEaglaise. I measc deisceabal Íosa féin bhí gadaí agus fealltóir (Iúdás). Agus luaitear bithiúnaigh eile san Eaglais nua sa leabhar Gníomhartha na nAspal, a bhí ag iarraidh a gcuid bia a ithe gan aon obair a dhéanamh. Ní rud nua ar chor ar bith go mbíonn peacaigh san Eaglais. Ní féidir a mhalairt le heagraíocht mhór. Agus níor mhaíomh an Eaglais riamh nach mbeadh sí amhlaidh. Tá fianaise de sin ar fud an Bhíobla: “Má deirimid nach bhfuil aon pheaca orainn meallaimid sinn féin agus níl an fhírinne ionainn” (Eoin 1:8) mar shampla. Tá leigheas air, mar a léitear sa chéad véarsa eile: “Má admhaímid ár bpeacaí, tá seisean [Íosa] dílis cóir agus maithfidh sé dúinn ár bpeacaí agus glanfaidh sinn ón uile olc.” Ach ní bheidh an Eaglais maith go leor go deo dóibh siúd nár mhaith leo aon chomhairle a fháil uaithi. Sin an taobh eile den scéal. Ní an Eaglais morálta go leor dóibh, agus ag an am céanna, is fuath leo an Eaglais mar ní ghlacann sí leis na peacaí is ansa leo. An seanscéal i gcónaí mar a bhí riamh, sin le rá.

Sin uile ráite, le tamall anuas, bíonn mórán daoine ró-shásta gach aon drochscéal faoin Eaglais a ghlacadh mar an fhírinne ghlan, gan aon iniúchadh a dhéanamh i gceart ar an scéal. Sna meáin go háirithe, scaiptear líomhaintí mar fhíricí i gcónaí, agus toisc go ndeirtear chomh minic na rudaí seo agus go mbíonn uafás an domhain ar gach éinne fúthu (mar dhea), ceaptar go bhfuil aon duine nach nglacann leo as a mheabhair. Tá an Eaglais go dona, agus mar sin, caithimid uainn í mar sheanbhróg – nó sin an rud ab fháil le naimhde na hEaglaise. Ní chabhraíonn sé le cúrsaí go dtarlaíonn drochrudaí san Eaglais le fírinne, mar dhrochíde na bpáiste a tharla, agus an dóigh amaideach a láimhseáil an Eaglais na fadhbanna sin – a tharla i measc mionlach beag bídeach de shagairt – agus a tharla in eagraíochtaí móra go leor eile, freisin. Ach dírítear air sin i gcónaí, seachas ar an uile rud iontach a dhéanann an Eaglais (agus sin an chuid is mó, dar ndóigh).

Minic go leor, ba shochaí dhifriúil le nósanna difriúla a bhí ann nuair a tharla rudaí nach mbeimis sásta leo sa lá atá inniu ann, agus níl sé ceart breithiúnas a thabhairt nuair nach rabhamar beo ag an am. Bhíodh pionós corpartha inghlactha i ngach scoil in Éirinn, agus bhíodh sé inghlactha fiú go haimsir m'óige féin. Nílimid sásta lena leithéid sa lá atá inniu ann. Níl aon iontaoibh againn as daoine eile go mbeidís ábalta pionós corpartha a ghearradh go ciallmhar ar ár bpáistí – ná go bhfuil an ceart sin acu. Nílimid go léir den tuairim go ndéanann a leithéid de phionós aon mhaith ar chor ar bith. Ach ní chreidtí na rudaí seo go tamall gearr ó shin. De ghnáth, rinneadh an rud a cheapadh a bheith ceart, agus is deacair treoir nua-aimseartha a thabhairt do dhaoine nach maireann. An ndearnadh botúin? Gan amhras. Ba dhaoine daonna iad, cosúil linne. Ach ní raibh gach rud nach seasann le tuairimí an lae inniu ina uafás olc. Tharla droch-ghníomhartha, gan dabht, ach i gcoitinne, bhítear ag iarraidh an rud ceart a dhéanamh. Ní cúis náire sin.

Cuir i gcás an scéal iomráiteach faoi na neachtlanna Maigdiléana. Creidtear na rudaí is measa fúthu, agus scaiptear bréagacha (mar sa scannán faoi seo). Ní bhíodh aon áit oiriúnach do mhná neamhphósta le páistí. Bíonn sé deacair go leor fós. Ach fadó, ní bhíodh rogha acu ach áit mar seo, nó saol ar an tsráid, den chuid ba mhó. Saol deas? Ní hea. Ach post, baile agus cabhair nuair a bhí sé de dhíth orthu. Rinne siad an obair chun áit chónaithe agus bia a fháil. Ní raibh aon dól ann ag an am – agus b’fhearr obair a dhéanamh chun bia a fháil ná a mhalairt (féach an tagairt don Bhíobla thuas). An raibh gach bean go deas a bhíodh sna háiteanna seo? Gan amhras ní bhíodh. An raibh gach duine acu go dona? Gan amhras, ní bhíodh. Meascán daoine a bhíodh ann. Bhíodh mórán sásta leis an gcabhair a fuair siad, agus daoine eile feargach go raibh orthu am a caitheamh ansin. Agus is léir go mbíonn daoine olca i measc na Siúr uaireanta, freisin. Ní bhíonn éinne gan locht. Ach bhíodh na háiteanna seo ann chun cabhrú le daoine ag am nach mbíodh aon chabhair eile ann dóibh.

Nuair a rinneadh líomhaintí uafásacha fúthu, bhí na meáin agus rialtas na hÉireann an-sásta a ghlacadh le pé rud a deirtear, agus ghabh an rialtas a leithscéal, agus d’íoc siad airgead dóibh siúd a lorgaíodh é. Agus rinneadh fiosrúchán. Agus ní bhfuarthas go dtugadh íde thar íde béil d’aon duine ansin. Ní raibh aon sclábhaíocht ann. Níor céasadh aon duine. Ach cúis náire don tír iad, dar leis an taoiseach. Creidtear na líomhaintí, pé stair a bhí ann le fírinne.

Scéal eile dá leithéid seo, agus scannán eile faoi, sin scéal Philomena Lee. Dúradh gur goideadh a mhac uaithi, gur dhíol na mná rialta páistí, agus cacamas den sórt sin. Arís eile, bhíodh na mná rialta ag cabhrú le mná neamhphósta nach raibh ábalta a bpáistí a thógáil ina n-aonar. Saol crua, rogha crua, ach rud a dhéantar go minic fós. I ndiaidh gach scannal agus tuairimí na meán is na bpolaiteoirí uile, rinneadh fiosrúchán. Fuarthas nár tharla an scéal mar a insíodh. Dar le tuairisc McAleese, bréagacha amach is amach bhí sa leabhar agus sa scannán frith-Chaitliceach seo. Scéal brónach, cinnte, ach ní raibh sé chomh scannalach agus a cheaptar.

Agus faoi láthair, tá “uafás” eile curtha i leith na hEaglaise. Deirtear gur tharla rudaí uafásacha ag Baile na Máithreacha agus Páistí i dTuam. Uaigh ollmhór na leanaí atá in ainm is a bheith ann (nach raibh an scéal céanna ann faoin na neachtlanna?). Na mná rialta olca arís! Mharaigh siad páistí! Chuir siad sa leithreas iad! Na daoine olca siúd a chait a saol ag cabhrú daoine eile gan phá ar son an ghrá. Muise, agus mar is iondúil, tá na meáin agus na polaiteoirí ag sodar i ndiaidh na bhfrith-Chaitliceach a chum a scéal. Tosaíodh ar fhiosrúchán, agus níl sé ar fáil d’éinne fós. Táim réasúnta cinnte nach mbeidh aon bhunús dáiríre leis an scéal seo ach oiread. Ach tír olc agus daoine olca a bhí ann nuair a bhíodh gach éinne faoi chois na hEaglaise oilce siúd! Tá na polaiteoirí ag gabháil a leithscéal cheana féin.

Ach nach gcreideann gach éinne na scéalta seo?! Nach bhfuil ach dearcadh amháin inghlactha i measc na nGael?! Creideann daoine mórán rudaí go rialta nach bhfuil fíor. Go háirithe nuair a dhéantar tréan-iarracht chun bréag nó áiféis éigin a scaipeadh. Is iomaí cás atá ann. Nach bhfuil na scéalta seo an-chosúil le teistíochtaí 1641, a baineadh úsáid astu mar leithscéal chun ainghníomhartha Chromaill a spreagadh? Déanann bréagacha dochar. Sin an fáth go bhfuil sé chomh tábhachtach gan drochscéalta a scaipeadh is iad a chreidiúint go tapa, gan fhianaise. Ach sin an rud a tharlaíonn i gcónaí i meáin an lae inniu, go háirithe ar an idirlíon. Ritheann bréag, agus siúlann an fhírinne go mall bacach ina dhiaidh.

Más fuath le daoine eaglais nó polaiteoir nó eagraíocht nó tír srl., bíonn siad an-sásta gach drochscéal a ghlacadh is a scaipeadh. Ná dtugtar cabhair dóibh. Bímis sásta le cúrsaí a fheabhsú nuair a bhímid ábalta – gan a bheith i gcónaí ag caitheamh anuas orthu siúd a rinne a ndícheall fadó.

Feachtas Meiriceánach um Uachtarán Nua a Roghnú

Tá sé beagnach thart.  Gheobhaimid réidh le hObama faoi dheireadh.  Tá bliain eile fágtha aige chun dochar sa bhreis a dhéanamh, cinnte, ach tá solas ag ceann eile an tolláin.  Nó an bhfuil?

Is iontach dom an méid suime a bhíonn ag muintir na hÉireann i gcúrsaí polaitíochta Mheiriceá.  Cheapfaí go mbeadh baint acu leo.  Bíonn an móramh ag bualadh bos do pé duine don eite chlé a bhíonn san iomaíocht, faraor.  Ní maith leo Meiriceá mar atá, agus bíonn siad ag súil le saol iomlán sóisialach (ach ní ionann sin agus Aontas Sóivéideach nua nó aon sóisialachas dá shórt - mar dhea).  Ba bhreá leis an eite chlé idirnáisiúnta amadán mar Bernie Sanders.  Buíochas le Dia, go fóill ar aon nós, is beag an seans atá ag a leithéid.  Tá sé ró-oscailte faoina mhianta amaideacha.  Bhíodh Obama ag rá nach raibh sé i bhfábhar na rudaí radacacha go léir a rinne sé, minic go leor, ach rinne sé iad diaidh ar ndiaidh.  Bíonn na dea-fhocail ag a leithéid, agus is leor sin den chuid is mó, mar ní maith le daoine go leor smaoineamh ró-mhór ar chúrsaí....

Ach an mbeidh coirpeach Clinton eile againn, mar sin?  Ní léir nach gcuirfear an dlí uirthi mar ba chóir.  Dá mba dhuine poblachtánach, fiú duine eile ar buth i gceist, bheadh siad faoi ghlas.  Féach a rinneadh don nGinearáil Petraeus, agus i bhad níos lú olcais déanta aigeasean...

Is ar éigin go bhfuil an páirtí Daonlaitheach ábalta iomaitheoir amháin a fháil a bheadh aon mhaith ann/inti.  Tá an iomarca ag an bpáirtí Poblachtánach, ámh.  Agus tá Trump againn, freisin.

Tá buntáiste mór ag daoine ón 'taobh amuigh', mar tá coimeádaithe is lucht an Tea Party an-mhíshásta le bunfhoireann (establishment) an pháirtí phoblachtánaigh.  Go háirithe maidir leis an inimirceacht mhídhleathach.  Sin an fáth go bhfuil tacaíocht chomh mór ag Trump.  Ach tá Ben Carson agus Carly Fiorina againn ón taobh amuigh freisin.  Agus Ted Cruz, a bhíonn ag troid leis an mbunfhoireann (mo roghasa um an dtaca seo).  Is é Trump an duine is measa againn, ach tá sé chun tosaigh.  Ar ball, beidh níos lú daoine san iomaíocht, agus tá gach seans ann nach meidh Trump chun tosaigh le fada.

Le bliain anuas táthar á bplé, agus táim beagáinín bréan de cheana féin, le fírinne.  Ach inniu, tá na réamhthoghcháin ag tosnú, agus beidh níos mó ná caint i gceist, faoi dheireadh.  Tá naoi mí ann amach romhainn go dtí an mórthoghchán fós, go sábhála Dia sinn!

Meon Eile agus Iosrael

Fuair mé cuireadh ó Chiarán Dunbar tamall gearr ó shin chun mo thuairimí a nochtadh ar théama Iosrael, agus ceisteanna dá chuid a fhreagairt. Rinne mé amhlaidh, agus bhí roinnt dá ndúirt mé san alt seo. Tuairimí daoine eile atá ann freisin, ar an taobh céanna. Ach leis sin uile, tá guth an eagarthóir ann, agus freagraí ar a raibh ráite againn mar ghuth olltuisceana. Ní raibh deis ag éinne na ceisteanna agus na tráchtanna siúd a phlé, agus níor thaitin sin liom. Mar sin, seo beagán liomsa mar fhreagairt ar an alt mar a foilsíodh é. (SéamAs an litriú atá ar m'ainm, dála an scéil. D'fhoghlaim mé sin ó Teach Yourself Irish blianta fada ó shin, agus sin mar atá i gcónaí).

Mar a bhí Séamus Ó Neachtain: “Ba chóir dóibh glacadh le hIosrael mar stát. Ba chóir dóibh fáil réidh leis an bhforéigean agus leis an sceimhlitheoireacht. Ba chóir dóibh díriú ar a saol féin.”

Is dóigh go ndéarfadh Palaistínigh go bhfuil sé deacair díriú ar a saol féin faoi riail Iosrael agus le lonnaitheoirí ag gabháil a gcuid talún.

Bhuel, lonnaitheoirí a ghabh a gcuid talún atá sna Iosraeligh, dar leis. Ach ní hamhlaidh an scéal. Cheannaigh na Giúdaigh an chuid is mó den talamh san. D'imigh na Palaistínigh nuair a d'ionsaigh siad na Giúdaigh fadó, mar gheall a gcairde dóibh go mbeadh deis acu dul ar ais tar éis scriosadh na nGiúdach. Rud nár tharla, buíochas le Dia. Cuireadh daoine áirithe as a dtithe, cinnte, mar gheall ar an gcogadh sin (1948). Rinneadh an rud céanna do Ghiúdaigh ar fud an Mheánoirthir. Sin mar a bhíonn. Ach is scéal bréagach go bhfuair na Giúdaigh Iosrael as tithe na bPalaistíneach a ghoideadh. Níor scríobhadh an méid seo leanas mar fhreagra domsa, ach is léiriú dúinn ar mheon an údair...

Caithfidh mé soiléiriú a dhéanamh ag an phointe seo. Cé nach staraí mé, cuireadh iachall orm an pointe seo a fhiosrú agus go bunúsach ní fíor é – sa mhéad is go léiríonn an stair go raibh Giúdaigh ann sa Phalaistín, mar a bhíodh, sna 1800í ach ba mhionlach bídeach iad. Bhí mórchuid de mhuintir na críche ina nArabaigh – chun neamhaird a dhéanamh ar chúrsaí treibhe. Bhí an chuid is mó acu sin ina Moslamaigh.

Cé nach staraí mise ach oiread, bhíodh an móramh sa limistéir sin ina Chríostaithe ar feadh i bhfad, agus ina bpágánaí ar feadh i bhfad, sula raibh Arabach ar bith ann. Agus tá a fhios ag an saol iomlán go mbíodh ríocht na nGiúdach ann fadó - sula raibh Arabach amháin ann. Tuigeann gach duine go raibh an móramh de na Giúdaigh ina ndeoraithe, agus tharla rud sa stair a dtugtar Síónachas air ag deireadh an naoiú haoise dhéag. Athraíonn cúrsaí sa stair. Rud eile a scríobh mé nach raibh san alt ná go bhfuair na hArabaigh beagnach dhá thrian den tseanPhalaistín cheana - agus sin an Iordáin. Bhí réiteach dhá stát ann in 1948, agus níor éirigh go maith leis sin, faraor. Mar d'ionsaigh na hArabaigh na Giúdaigh gan mhoill. Bhí Ciarán ag déanamh comparáid idir na hArabaigh Phalaistíneacha agus na Coirdínigh.

“Níl aon chosúlacht leis na Coirdínigh,” dar le Séamus, “mar ní raibh pobal Palaistíneach ann riamh sular bunaíodh stát Iosrael.” “Níor cumadh a leithéid ach le seasamh in aghaidh na nGiúdach,” a mhaíonn Séamus. Arís, déarfadh na Palaistínigh go seasann siad ar son a gcuid cearta féin seachas maireachtáil díreach ar son seasamh i gcoinne na nGiúdach.

Ach, a dhuine, ní hé sin an rud a dúirt mé. Ní bheadh aon 'siad' ann gan Iosrael agus an troid ina coinne. Agus na cearta a luaitear, sin cearta chun talamh srl. a fháil ó Iosrael. Níl aon phobal stairiúil ar leith a dtugadh náisiún Palaistíneach air. An rud is cóngaraí ná muintir an Iordáin, mar is iadsan an móramh a mbíodh ina gcónaí sa Phalaistín (agus atá fós).

Aontaíonn Séamus, “Bíonn an chuid is mó de Ghaeilgeoirí ar an idirlíon agus sna meáin in éadan Iosrael, faraor. “Ach sin mar a fhaightear [bhfaightear] lucht na heite clé, agus na radacaigh eile, den chuid is mó. “Is iomaí duine ciúin atá ann a fhéachann ar chúrsaí ar nós difriúil. “Is dócha go bhfuil sé ar nós cuma liom ag an móramh. Mar ba chóir. Cén bhaint ag an scéal le saol an ghnáth-Éireannaigh?” Tarraingíonn an pointe seo an cheist: “Cén bhaint ag an scéal le saol an Ghael-Mheiriceánaigh?”

Cheap mé ar dtús nach ceist olc sin. Ach ansin, níl sé chomh maith agus a dhealraíonn. An gcuireadh aon duine an sa Mheánoirthear an cheist sin? Tá cuid den fhreagra san alt féin:

“Tá comhghaol idir a bheith frith-Mheiriceánach agus a bheith frith-Iosrael de ghnáth,” a deir Eiméid [Ó Fathaigh].

Tá lán na fírinne sa mhéid sin. Meon frith-Iarthar atá ann, mar seasann na Stáit agus mórán dá cairde le hIosrael. Níor tháinig gach Giúdach as an Eoraip ná as Meiriceá - tháinig mórán acu ón Rúis srl. - ach tá nósanna (saoirse, cearta, sibhialtach, srl.) an Iarthair ag Iosrael, agus tá baint láidir acu linn. Mar is eol don Iaráin agus gach aintiarna sa Mheánoirthear, faigheann Iosrael an-chuid tacaíochta ó na Stáit go háirithe - an Sátan Mór dá Sátan beag. Seasann muintir na tíre i Meiriceá le hIosrael níos mó ná lucht a rialtais, freisin. Tá aithne ag mórán daoine anseo ar Ghiúdaigh agus fiú ar dhaoine in Iosrael. Tá níos mó Giúdaigh ina gcónaí anseo ná in Iosrael, fiú. Tá nasc láidir idir an dá thír. Agus ní dhéanann an rialtas gach rud anseo gan tacaíocht ó mhuintir na tíre. Ach an nasc is tábhachtaí atá ann eadrainn ná go bhfuil na naimhde céanna againn. Seasaimid le chéile in éadan sceimhlitheoireacht na Muslamach Radacach. Creidimid araon gur sin an troid is tábhachtaí dá bhfuil ann san aois seo. Braitheann beatha Iosrael mar thír air (agus na Giúdaigh ansin mar dhaoine). Agus tá sé rí-thábhachtach do na Stáit go bhfuil ar a laghad tír amháin sa Mheánoirthear a sheasann linn in éadan na sceimhleitheoirí, agus atá ina dea-shampla ansin. Ar an lámh eile de, cad é an suim a bhíonn ag mórán daoine in Éirinn sa scéal seo? Mar a scríobh mé roimhe seo, tá saghas cogaidh 'proxy'(seachchogaidh) ann dóibh. Is mór an trua san. Agus, mo léan, ní bhíonn a lán daoine ar thaobh an tsibhialtachta in éadan na sceimhlitheoirí, ach a mhalairt.

Ach ní fheiceann Séamus go bhfuil aon chúis nó ceart ag na hArabaigh. “Tá siad ann ar chúis amháin, agus sin chun Iosrael a scriosadh,” a deir sé. “Níl suim dá laghad acu sa tsíocháin.” Arís déarfadh fiú anailíseoirí neamhspleácha nach bhfuil mórán spéise ag Iosrael sa ‘tsíocháin’ ach an oiread

Tá cúis acu, cinnte, ach is cúis olc í. Maidir le anailíseoirí "neamhspeácha," an bhfuil a leithéid ann? Deir Iosrael i gcónaí go mbeadh síochán ann gan ionsaithe na bPalaistíneach. Ach feictear an rud ab áil le duine a fheiceáil. Treaslaím Ciarán agus Meon Eile as suim a chur i dtuairimí lucht tacaíochta Iosrael. Nílimid maraon lena chéile, agus athraíonn an scéal beagáinín ó am go chéile. Faraor, mar a dúirt mé san alt (agus tugadh an focal scor dom leis seo), ní fheicimse aon réiteach ar an scéal go ceann i bhfad. Ní bheidh na hArabaigh seo sásta má bhíonn Iosrael ann in aon chor, agus ní bheidh síocháin ag Iosrael chomh fada agus an meon sin acu. Tá Meon Eile ag teastáil uinn, cinnte.